του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Η τουρκική προπαγάνδα στον ισλαμικό κόσμο της Ευρώπης και της Αφρικής, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει, καλά κρατεί. Πλην όμως, σή-μερα προσλαμβάνει και πολιτικές διαστάσεις, που χρήζουν προσοχής. Κατά τον ιστορικό και συγγραφέα δρα Ιωάννη Κωτούλα, στην Ευρώπη, τα τελευ-ταία έτη έχει διαμορφωθεί ένα δίκτυο κομμάτων ισλαμικών αρχών κάποια από τα οποία αναπτύσσουν την πολιτική τους δραστηριότητα με την στήριξη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Τούρκου προέδρου Tayyip Erdogan. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Τουρκία παρουσιάζεται ως κράτος, το οποίο συντονίζει τους ισλαμικούς πληθυσμούς της Ευρώπης, ασχέτως της προέλευσής τους, εv είδει στρατηγικών μειονοτήτων σε επίπεδο εκλογι-κής τακτικής και πολιτικής στάσης.
Και από την άποψη αυτή, είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Γαλ-λίας, στην οποίαν επισήμως υπάρχουν περί τα 7 εκατομμύρια μουσουλμάνοι, αλλά ανεπισήμως υπερβαίνουν τα 10 εκατομμύρια. Συνεπώς, η χώρα του Βολταίρου, φιλοσόφου της ελευθερίας διαθέτει το υψηλότερο ποσοστό (10%) ισλαμικού πληθυσμού στον ευρωπαϊκό χώρο.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό, στη Γαλλία, υπάρχουν ήδη τρεις ενεργοί πο-λιτικοί σχηματισμοί ισλαμικών αξιών, με τη δημόσια παρουσία τους να γίνε-ται σταδιακά εντονότερη.
Θεμελιώδες αίτημα των κομμάτων ισλαμικών αρχών της Γαλλίας απο-τελεί η αναίρεση του εκ κοσμικευμένου και αντικληρικαλιστικού θεσμικού πλαισίου, τo oποίo καθιερώθηκε το 1905.
Το αίτημα αυτό των γαλλικών κομ-μάτων ισλαμικών αρχών αντιστρατεύεται την λογική του γαλλικού κράτους: Επιζητεί την κατάργηση του νόμου εκκοσμίκευσης του 1905, βάσει του οποί-ου επιβλήθηκε ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους και η απομάκρυνση των θρησκευτικών αναφορών και συμβολισμών από την δημόσια σφαίρα.
Μία πρωταρχική εκδήλωση ισλαμικής πολιτικής κινητοποίησης υπήρξε το Κόμμα των Γάλλων Μουσουλμάνων (PMF, Parti des Musulmans Francais), το οποίο ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1997 στο Στρασβούργο από τον αλγερινής καταγωγής ιμάμη Mohammed Ennacer Latreche (γεν. 1954). Το Στρασβούργο ως αστικό κέντρο διαθέτει υψηλό αναλογικά ισλαμικό μετα-ναστευτικό πληθυσμό, με έντονη την παρουσία του τουρκικού στοιχείου. Σύμφωνα με το καταστατικό του, η ίδρυση του Κόμματος των Γάλλων Μου-σουλμάνων αποσκοπούσε στην «πολιτική ένωση των Μουσουλμάνων της Γαλλίας βάσει των αξιών και των αρχών οι οποίες συνδέουν την ισλαμική κοινότητα».
Στην Ολλανδία σημειώθηκε η σημαντικότερη έως τώρα επιτυχία ισλα-μικού πολικού κόμματος. Το κόμμα Denk (Σκέψου) υπήρξε το πρώτο κόμμα μειονοτικής κοινότητας, το οποίο απέσπασε 3 κοινοβουλευτικές έδρες στην δυτική και τηv κεντρική Ευρώπη. Το Denk ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2015 από τους τουρκικής καταγωγής Ολλανδούς Tunahan Kuzu και Selcuk Ozturk. Τα δυο στελέχη είχαν διατελέσει στο παρελθόν μέλη του σοσιαλιστι-κού Εργατικού Κόμματος (PvdA), από το οποίο αποχώρησαν λόγω διαφω-νιών για την πολιτική ενσωμάτωσης των μεταναστευτικών πληθυσμών στην ολλανδική κοινωνία. Στο κόμμα συμμετέχουν επίσης γηγενείς Ολλανδοί διεθνιστικών αντιλήψεων, σκοπός των οποίων είναι - κατά τις δηλώσεις τους - η καταπο-λέμηση των διακρίσεων σε βάρος των μεταναστών και συγκεκριμένα των Μουσουλμάνων της Ολλανδίας και της ξενοφοβίας.
Στο Βέλγιο, το κόμμα με το ακρωνύμιο ISLAM (Integrite-Solidarite- Li-berte-Authenticite-Moralite) ιδρύθηκε το 2012 από μέλη της ισλαμικής κοινό-τητας των Βρυξελλών. Στις τάξεις του κόμματος συμμετέχουν τόσο Σουνίτες όσο και Σιίτες.
Το βελγικό κόμμα ISLAM διακηρύσσει ανοικτά ότι επιδιώκει σε βάθος χρόνου την μετατροπή του Βελγίου σε ισλαμικό κράτος βάσει της σαρία, του ισλαμικού νόμου. Οι προγραμματικές θέσεις του κόμματος περιλαμβάνουν την καθιέρωση φαγητού χαλάλ στην δημόσια σφαίρα, την χρήση των ισλαμι-κών ενδυμασιών και την άδεια σύναψης γάμου σε ηλικία σύμφωνη με τις αρ-χές του Ισλάμ, δηλαδή σε περίοδο ανηλικότητας..
Στην Ισπανία, πολιτικά κόμματα που απευθυνονται στον ισλαμικό πληθυσμό λειτουργούν έως τώρα στις πόλεις Θέουτα και Μελίλα, τους θυλά-κους της Ισπανίας επί της βορειο-αφρικανικής ακτής, όπου υπάρχει υψηλό ποσοστό Μουσουλμάνων,που νόμιμα η παράνομα κατοικούν εκεί.
