του Τάσου Παπαδόπουλου
Αμερικανική εμπλοκή από τη μια, στην πειρατική ενέργεια της Τουρκίας στη Λιβύη από την άλλη η συνάντηση εμπλεκομένων και μη με πρωτοβουλία του Βερολίνου, στην οποία δεν έχει προσκληθεί η Ελλάδα, με την παράλληλη παρουσία στο γεωπολιτικό παιχνίδι του Β. Πούτιν, συνθέτουν ένα μόνο μέρος του σκηνικού, που εκτυλίσσεται πλέον εντός των ορίων της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.
Από τη μια έχουμε τον Πούτιν, που υποστηρίζει τον στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ, που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του Λιβυκού εδάφους και από την άλλη τον Ερντογάν που υποστηρίζει τον Φαγιέζ αλ Σαράτζ, που ελέγχει μόνο την Τρίπολη και τα περίχωρά της.
Τα δύο συνεταιράκια, παρά το γεγονός ότι υποστηρίζουν τα αντίπαλα στρατόπεδα στον εσωτερικό πόλεμο της Λιβύης, τα βρήκαν με την προ ημερών συμφωνία τους, αγνοώντας ΟΗΕ, ΗΠΑ και ΕΕ και δήλωσαν από κοινού, ότι ζητούν από τους εμπλεκομένους να διακόψουν τις εχθροπραξίες, άνευ όρων και προϋποθέσεων, στις 12 Ιανουαρίου 2020.
Οι δύο ιδιότυποι εταίροι τα βρήκαν με ανάλογο τρόπο με αυτόν που συμφώνησαν και για την Συρία. Στην περίπτωση της Λιβύης ο Πούτιν παραμένει κυρίαρχος μέσω Χαφτάρ, που στο έδαφος που κατέχει υπάρχουν και οι πετρελαιοπηγές και ο Ερντογάν κρατάει στη ζωή τον πρωθυπουργό της Τρίπολης Σάρατζ, που αναγνωρίζεται από ΟΗΕ, ΕΕ και ΗΠΑ, άρα έτσι μπορούν διατηρίσουν στη ζωή την παράνομη συμφωνία που έκανε ο Ερντογάν, που πειρατικά αγνοεί την ΑΟΖ, που βρίσκεται στο σύμπλεγμα των ελληνικών νησιών Κρήτη, Κάρπαθος, Ρόδος και Καστελόριζο.
Win-win που λένε ανάμεσα στα συνεταιράκια με ριγμένους του Έλληνες. Στην αντίστοιχη συμφωνία για τη Συρία, ριγμένοι ήταν οι Κούρδοι που πολέμησαν εναντίον του ISIS και ο Άσαντ. Κι όλα αυτά με τις ευλογίες των Αμερικανών που τιμώρησαν τους Κούρδους επειδή δεν πολέμησαν στο πλευρό των ΗΠΑ το … Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κι εδώ έρχεται μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον η πρωτοβουλία των ΗΠΑ για αποκλιμάκωση της Ελληνοτουρκικής κρίσης. Ανάλογη δραστηριότητα των Αμερικανών είχαμε τέτοιες ημέρες το 1986 στα Ίμια.
Πως αποκλιμακώθηκε η κρίση τότε; Με το γκριζάρισμα των δύο βραχονησίδων. Η συμφωνία, όχι στρατοί, πλοία και σημαίες κατέληξε στην σημερινή κατάσταση, όπου οι Τούρκοι να ισχυρίζονται ότι τα Ίμια είναι δικά τους και η Ελλάδα να ψελλίζει ότι της ανήκουν, χωρίς να μπορεί να ασκήσει πάνω σε αυτά κυριαρχία.
Η αναφορά στα Ίμια έχει να κάνει με τα προβλεπτά και προβλεπόμενα αποτελέσματα της νέας Αμερικανικής πρωτοβουλίας. Με βάση το δόγμα που ισχύει εδώ και δεκαετίες στην Ουάσιγκτον, που αναφέρει ότι, αν η Αθήνα μας στριμώξει να επιλέξουμε ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, χωρίς δεύτερη κουβέντα θα προτιμήσουμε την Άγκυρα.
Κι αυτό εξηγούν ότι δεν έχει να κάνει με φιλίες ή με το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, αλλά με το ποια στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ εξυπηρετούνται καλύτερα. Και για να φθάσουμε στα σημερινά προβλήματα του αντιμετωπίζει η Ελλάδα με την Τουρκία, το αποτέλεσμα αυτής της διαμεσολάβησης και μακάρι να διαψευσθούμε, θα είναι το εξής: Η Τουρκία θα απέχει από δραστηριότητες στην θαλάσσιο διάδρομο, που έφτιαξε με την κυβέρνηση του Σάρατζ, αλλά δεν θα καταργηθεί η συμφωνία.
Αυτό σημαίνει ότι στην ουσία το status δεν θα αλλάξει. Μόνο αποχή θα υπάρξει. Έτσι η Τουρκία θα κερδίσει στην ουσία την νομιμοποίηση της παράνομης αυτής ενέργειας. Δηλ. πολύ απλά θα έχει αποτραπεί η ακύρωση της πειρατικής αυτής ενέργειας, με αντάλλαγμα την συμφωνία να μην κινηθούν σε αυτούς τους χώρους ερευνητικά σκάφη και γεωτρύπανα.
Ο καταπατητής δεν θα φύγει, θα κρατήσει το οικόπεδο που παράνομα κατέχει και απλά δεν θα το οικοδομήσει. Στην πορεία όμως του χρόνου η χρησικτησία θα έρθει να κατοχυρώσει την παράνομη κατοχή και θα δημιουργήσει καθεστώς κυριότητας.
Να θυμίσουμε ότι ανάλογο απαγορευτικό έχει επιβληθεί στο Αιγαίο με το casus belli της επέκτασης των Ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και τις συμφωνίες του 1976 της Βέρνης και του 1987 του Νταβός με τις οποίες η Ελλάδα συμφωνήθηκε να μην μπορεί να ξεμυτήσει για έρευνες πέραν της αιγιαλίτιδας της ζώνης.
Πρακτικά έχουμε στην ουσία απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας.
Και για του λόγου το αληθές να δούμε τι γίνεται στην Κύπρο. Ερευνητικά και γεωτρύπανα της Τουρκίας αλωνίζουν στο Νότο και κανείς δεν ενοχλείται δεν αντιδρά και δεν κινείται εναντίον των πειρατών της Ανατολής.
Τα δύο τουρκικά γεωτρύπανα βρίσκονται στην κυπριακή ΑΟΖ. Το «Φατίχ» βρίσκεται στον κόλπο της Καρπασίας, και το «Γιαβούζ» στο θαλασσοτεμάχιο 7. Κοντά –ανοικτά της Λεμεσού– βρίσκεται και το «Μπαρμπαρός», ενώ τα σκάφη αυτά προστατεύονται από πολεμικά πλοία. Είναι σαφές πως οι γεωτρήσεις συνεχίζονται απρόσκοπτα.
Κατά τα άλλα ο East Med μας μάρανε, που θα σκαλώσει στην εκτός κανόνων Διεθνούς Δικαίου συμφωνίας Τουρκίας – Τρίπολης, μια και ο πειρατής θα ζητήσει διόδια, για να αφήσει να περάσει ο αγωγός από την περιοχή, που παράνομα έχει καταλάβει…
