του Giulio Meotti*
-Σε ένα άρθρο του πρακτορείου ειδήσεων Xinhua, ενός από τα φερέφωνα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, το Πεκίνο απείλησε να σταματήσει τις εξαγωγές φαρμάκων, ώστε η Αμερική να «βυθιστεί στη δίνη του κορονοϊού...» — Yanzhong Huang, ανώτερος συνεργάτης για την παγκόσμια υγεία, Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, Twitter, 4 Μαρτίου 2020.
-«Κρυμμένη πίσω από δηλώσεις αλληλεγγύης, η Κίνα σχεδιάζει να εξαγοράσει τις προβληματικές επιχειρήσεις και τις υποδομές μας» — Bild, 19 Μαρτίου 2020.
-Η Ιταλία, μια χώρα που χτυπήθηκε σκληρά από την πανδημία τoυ κορονoϊoύ της Κίνας, βρίσκεται τώρα στο επίκεντρο μιας κινεζικής προπαγανδιστικής εκστρατείας με στρατηγική σημασία. Το Πεκίνο έχει στείλει γιατρούς και προμήθειες στην Ιταλία και κάνει το ίδιο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ιταλία μπορείτε να δείτε αφίσες που γράφουν: «Εμπρός, Κίνα!». Η Κίνα προσπαθεί να αγοράσει τη σιωπή και τη συνενοχή μας. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει ήδη.
-Η Κίνα δεν βοηθάει σε αυτό το σημείο για λόγους «αλληλεγγύης». Το κινεζικό καθεστώς επιδιώκει τώρα να θεωρηθεί σωτήρας του κόσμου. Στο Πεκίνο, στην αρχή της πανδημίας, δεν νοιάζονταν για τη ζωή ούτε του δικού τους λαού: ήταν πολύ απασχολημένοι με τη λογοκρισία των ειδήσεων.
Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα είναι «η κεντρική απειλή της εποχής μας», δήλωσε ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Mike Pompeo τον Ιανουάριο. Τότε, ο κορονοϊός είχε ήδη εξαπλωθεί στην Κίνα και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η προσπάθεια του Κομμουνιστικού Κόμματος να κρύψει την πανδημία απέδειξε ότι ο Pompeo είχε απόλυτο δίκιο. «Η ανησυχία μου είναι ότι αυτή η συγκάλυψη, αυτή η παραπληροφόρηση με την οποία ασχολείται το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα, εξακολουθεί να στερεί από τον κόσμο τις πληροφορίες που χρειάζονται ώστε να αποτρέψουμε νέα κρούσματα ή κάτι παρόμοιο από το να συμβεί ξανά», πρόσθεσε ο Pompeo αυτή την εβδομάδα.
Εάν η Κίνα είχε ανταποκριθεί στην έξαρση του ιού τρεις εβδομάδες νωρίτερα από ό,τι έκανε, τα κρούσματα θα μπορούσαν να είχαν μειωθεί κατά 95%, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Στις τρεις αυτές εβδομάδες, η Κίνα ήταν απασχολημένη με το να αποκρύπτει την αλήθεια. Σύμφωνα με τον Steve Tsang, διευθυντή του Ινστιτούτου Κίνας SOAS του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, «η συγκάλυψη από το Κομμουνιστικό Κόμμα τους πρώτους δύο μήνες περίπου ευθύνεται για τη δημιουργία συνθηκών που προκάλεσαν παγκόσμια πανδημία».
Ωστόσο, οι Κινέζοι ηγέτες φαίνεται να είχαν εμμονή μόνο με τη βιωσιμότητα του ολοκληρωτικού τους καθεστώτος, και ήταν πρόθυμοι να πατάξουν οποιαδήποτε επίκριση, όπως έκαναν στο παρελθόν. Από τον Ιανουάριο, τα αποδεικτικά στοιχεία της σκόπιμης συγκάλυψης από την Κίνα των κρουσμάτων του κορονοϊού στην πόλη Γιουχάν έχουν γίνει θέμα δημόσιου αρχείου. Η κινεζική κυβέρνηση λογόκρινε και έθεσε υπό κράτηση γενναίους γιατρούς και καταγγέλοντες που προσπάθησαν να σημάνουν συναγερμό. Ένας από τους πλουσιότερους επιχειρηματίες της Κίνας, ο Jack Ma, αποκάλυψε πρόσφατα ότι η Κίνα απέκρυψε τουλάχιστον το ένα τρίτο των κρουσμάτων κορονοϊού.
Η Κίνα μπόρεσε να εξελιχθεί σε υπερδύναμη επειδή υιοθέτησε οικονομικές πρακτικές από τη Δύση. Καμία άλλη χώρα δεν κατάφερε ποτέ να έχει τέτοια ταχεία οικονομική και κοινωνική πρόοδο για τόσο παρατεταμένη χρονική περίοδο. Ωστόσο, οι ελπίδες που έθεσε η Δύση στην κινεζική αγορά έτρεφαν επίσης μια επικίνδυνη αυταπάτη. Εμείς στη Δύση πιστεύαμε ότι μια εκσυγχρονισμένη Κίνα με αυξανόμενο ΑΕΠ θα εκδημοκρατιζόταν και θα σεβόταν τη διαφάνεια, τον πλουραλισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αντ’ αυτού, η αυταπάτη μετατράπηκε σε καταστροφή καθώς παρακολουθούσαμε την Κίνα να μετατρέπεται ακόμη περισσότερο σε ένα «ολοκληρωτικό κράτος».
Η φύση του κινεζικού καθεστώτος ―η απαγόρευση του ελεύθερου Τύπου και όλων των επικρίσεων, η απόλυτη κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος επάνω σε κοινωνικούς, πνευματικούς και οικονομικούς παράγοντες, η φυλάκιση των μειονοτήτων και η συντριβή της ελεύθερης συνείδησης― συμβάλλει επίσης στην εμφάνιση αυτής της καταστροφής της δημόσιας υγείας. Το κόστος, όσον αφορά τις ανθρώπινες ζωές και το παγκόσμιο ΑΕΠ, είναι τεράστιο.
Η συνέργεια της κινεζικής κυβέρνησης στην πανδημία είναι πλέον μια ευκαιρία για τη Δύση να επανεκτιμήσει τους δεσμούς της με το Πεκίνο. Σύμφωνα με τον Guy Sorman, Γάλλο-Αμερικανό εμπειρογνώμονα σε θέματα σχετικά με την Κίνα:
«Ως χρήσιμοι ηλίθιοι, όχι μόνο βοηθήσαμε το Κόμμα να ευημερήσει, αλλά, ακόμα χειρότερα, έχουμε παραιτηθεί από τις ανθρωπιστικές, δημοκρατικές και πνευματικές μας αξίες με αυτό τον τρόπο».
«Είναι καιρός», δήλωσε ο Αμερικανός αρθρογράφος Marc A. Thiessen, «να ανοσοποιηθεί η οικονομία και η εθνική μας ασφάλεια από την εξάρτησή μας από ένα δόλιο καθεστώς».
Η Κίνα διεξάγει έναν διπλό πόλεμο πληροφόρησης: έναν στο εξωτερικό και έναν για το δικό της κοινό. Και στους δύο πολέμους ηγούνται οι κινεζικές αρχές με επικεφαλής τον πρόεδρο Xi Jinping. Προφανώς βλέπουν τη Δύση ως αδύναμη και υποτακτική. Όντως αυτό υπήρξαμε.
Η Κίνα φαίνεται να πιστεύει ότι βρίσκεται σε άνοδο, ενώ η Δύση βρίσκεται σε πτώση. «Βρισκόμαστε σε αυτό που οι Γερμανοί αποκαλούν Systemwettbewerb, σε έναν «ανταγωνισμό συστημάτων» ανάμεσα στις φιλελεύθερες δημοκρατίες και στον αυταρχικό κρατικό καπιταλισμό της Κίνας, που προβάλλει ολοένα και περισσότερο την απόλυτη διεκδίκησή της για εξουσία πέρα από τα σύνορά της», δήλωσε ο Thorsten Benner, συνιδρυτής και διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Δημόσιας Πολιτικής στο Βερολίνο. Τουλάχιστον, ο ψυχρός πόλεμος με τη Ρωσία ήταν σαφέστερος.
«Είχαμε έναν ανταγωνιστή σε θέματα ιδεολογίας και ασφάλειας, ο οποίος δεν ήταν οικονομικός ανταγωνιστής. Υπήρχε ένα κινεζικό τείχος ανάμεσα στις οικονομίες της Δύσης και της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν αντίπαλο που είναι ισχυρός οικονομικός ανταγωνιστής και εμπλέκεται πολύ στην πολιτική οικονομία της Δύσης. Ταυτόχρονα, εξαρτόμαστε επίσης και από τη συνεργασία με την Κίνα σε διακρατικά θέματα, όπως η κλιματική αλλαγή και οι πανδημίες. Το αυταρχικό κρατικό καπιταλιστικό σύστημα της Κίνας με τις ηγεμονικές του φιλοδοξίες είναι μακράν η πιο δύσκολη καίρια πρόκληση που έχει αντιμετωπίσει η Δύση μέχρι σήμερα».
Σύμφωνα με τον ιστορικό Niall Ferguson, «η Κίνα σήμερα αποτελεί μεγαλύτερη οικονομική πρόκληση από ό, τι έκανε ποτέ η Σοβιετική Ένωση». Η Σοβιετική Ένωση δεν μπορούσε ποτέ να βασιστεί σε έναν δυναμικό ιδιωτικό τομέα, όπως κάνει η Κίνα. Σε ορισμένες αγορές― όπως είναι η τεχνολογία― η Κίνα βρίσκεται ήδη μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και όχι μόνον αυτό? η κινεζική οικονομία, η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, είναι πιο στενά συνδεδεμένη με τη Δύση από ό, τι ήταν ποτέ η σοβιετική. Η ολοκληρωτική μονοκομματική διακυβέρνηση της Κίνας επιτρέπει, τουλάχιστον επί του παρόντος, περισσότερες ατομικές ελευθερίες από ό, τι έκανε η Σοβιετική Ένωση. Η επιδημία του κορονοϊού είναι, στην πραγματικότητα, εν μέρει συνέπεια της ελευθερίας κινήσεων που απολαμβάνουν οι Κινέζοι πολίτες.
Η Κίνα ήταν επίσης σε θέση να πείσει μεγάλο μέρος της Δύσης ότι δεν είναι εχθρός. Ο στόχος του Πεκίνου φαίνεται να ήταν να προσπαθήσει να προσελκύσει τη Δύση ―και τον υπόλοιπο κόσμο― στην οικονομική και ιδεολογική της τροχιά. Η Κίνα άνοιξε τις αγορές στη Δύση, ενώ προσέφερε στο λαό της ένα είδος συμφωνίας με το διάβολο: παραιτηθείτε από τις ιδέες και τις αρχές σας και θα απολαύσετε υλική βελτίωση και κοινωνική ασφάλεια. Εν τω μεταξύ, η Κίνα έγινε ένα βιομηχανικό και τεχνολογικό μεγαθήριο, ένα κατόρθωμα που η Σοβιετική Ένωση θα μπορούσε μόνο να ονειρευτεί.
Ας δούμε, για παράδειγμα, τα φαρμακευτικά προϊόντα. Σύμφωνα με τον Yanzhong Huang, ανώτερο συνεργάτη για την παγκόσμια υγεία στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, οι κινεζικές εταιρείες προμηθεύουν τις ΗΠΑ με περισσότερο από το 90% των αντιβιοτικών τους, της βιταμίνης C και της ιβουπροφαίνης, καθώς και το 70% της ακεταμινοφαίνης και το 40-45% της ηπαρίνης. Οι ΗΠΑ ποτέ δεν εξαρτιόταν από τη Σοβιετική Ένωση γι ’αυτό.
Σε ένα άρθρο του πρακτορείου ειδήσεων Xinhua, ενός από τα φερέφωνα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, το Πεκίνο απείλησε να σταματήσει τις εξαγωγές φαρμάκων, ώστε η Αμερική να «βυθιστεί στη δίνη του κορονοϊού». Το άρθρο του Xinhua είχε μάλιστα τίτλο «Τολμήστε: ο κόσμος χρωστάει στην Κίνα ένα ευχαριστώ».
Ο παρουσιαστής των Fox News, Tucker Carlson, είχε δίκιο να επικρίνει μέλη της αμερικανικής ελίτ ότι ξεπουλούν τη χώρα τους στα κινεζικά οικονομικά συμφέροντα.
Οι ηγέτες της Κίνας πιθανώς ελπίζουν ότι δεν μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει μια υπερδύναμη η οποία του πουλάει τα περισσότερα αναγκαία γι αυτόν φάρμακα.
Η Ιταλία, μια χώρα που χτυπήθηκε σκληρά από την πανδημία τoυ κορονoϊoύ της Κίνας, βρίσκεται τώρα στο επίκεντρο μιας κινεζικής προπαγανδιστικής εκστρατείας με στρατηγική σημασία. Το Πεκίνο έχει στείλει γιατρούς και προμήθειες στην Ιταλία και κάνει το ίδιο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ιταλία μπορείτε να δείτε αφίσες που γράφουν: «Εμπρός, Κίνα!». ["Forza China!"] Η Κίνα προσπαθεί να αγοράσει τη σιωπή και τη συνενοχή μας. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει ήδη. Τον Φεβρουάριο, ενώ ορισμένοι Ιταλοί αξιωματούχοι (από τη δεξιά παράταξη) προέτρεψαν τον πρωθυπουργό Giuseppe Conte να θέσει σε καραντίνα μαθητές του βορρά που μόλις επέστρεφαν από διακοπές στην Κίνα, οι ανώτατοι αξιωματούχοι της Ιταλίας ήταν απασχολημένοι προσπαθώντας να ευχαριστήσουν το Πεκίνο. Ο Πρόεδρος της Ιταλίας, Sergio Mattarella, ο υπουργός Πολιτισμού Dario Franceschini και ο Υπουργός Εξωτερικών Luigi Di Maio φιλοξένησαν μια συναυλία στη Ρώμη για την «ιταλο-κινεζική φιλία». Ο Πρόεδρος της Κίνας Xi Jinping τους ευχαρίστησε θερμά.
Η Κίνα δεν βοηθάει σε αυτό το σημείο για λόγους «αλληλεγγύης». Το κινεζικό καθεστώς επιδιώκει τώρα να θεωρηθεί ως σωτήρας του κόσμου. Στο Πεκίνο, στην αρχή της πανδημίας, δεν νοιάζονταν για τη ζωή ούτε του δικού τους λαού: ήταν πολύ απασχολημένοι με τη λογοκρισία των ειδήσεων.
«Κρυμμένη πίσω από δηλώσεις αλληλεγγύης, η Κίνα σχεδιάζει να εξαγοράσει τις προβληματικές επιχειρήσεις και τις υποδομές μας», σύμφωνα με την κορυφαία εφημερίδα της Γερμανίας, Bild. Η Ιταλία ήταν η πρώτη χώρα των G-7 που υπέγραψε το παγκόσμιο επενδυτικό πρόγραμμα της Κίνας, μια συμφωνία που δικαίως προκάλεσε ανησυχίες στις ΗΠΑ. Η Κίνα φαίνεται να είναι έτοιμη να συνεχίσει την επέκτασή της στην ιταλική οικονομία και τα στρατηγικά συμφέροντα.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας φαίνεται να βρίσκεται σε πόλεμο με την ελεύθερη ροή πληροφοριών διεθνώς. Το καθεστώς, κατά τη διάρκεια της πιο σαρωτικής επίθεσης ενάντια στα μέσα ενημέρωσης μετά το θάνατο του Μάο Τσε Τουνγκ, απέλασε πρόσφατα δημοσιογράφους από τις ΗΠΑ. Το Πεκίνο προσπάθησε επίσης να μετατοπίσει την ευθύνη για την πανδημία στις ΗΠΑ λέγοντας ότι ο κορονοϊός προήλθε από τους αμερικανούς στρατιωτικούς που βρίσκονταν στη Γιουχάν. Ο Lijian Zhao, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, δημοσίευσε δηλώσεις με αυτόν το σκοπό στα κινεζικά κοινωνικά μέσα ενημέρωσης και το Twitter. Η κρίση του κορονοϊού αποτελεί πλέον πεδίο μάχης για την κινεζική προπαγάνδα.
Το παράδοξο είναι ότι οι Global Times, ένα μέσο ενημέρωσης του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, διαδίδουν ψευδή αντι-αμερικανική προπαγάνδα στο Twitter, το οποίο απαγορεύεται στην Κίνα. Το Twitter, εν τω μεταξύ, απαγόρευσε την ιστοσελίδα Zero Hedge, επειδή δημοσίευσε ένα άρθρο που συνδέει έναν Κινέζο επιστήμονα με το ξέσπασμα του κορονοϊού. Το Twitter επίσης, δυστυχώς, αποφάσισε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας δεν παραβιάζει τους κανόνες των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης διαδίδοντας ψεύδη εναντίον των ΗΠΑ.
Ήδη πριν από λίγα χρόνια, το 2013, μια μυστική ντιρεκτίβα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, γνωστή ως Έγγραφο No. 9, ζήτησε την απόρριψη επτά ιδεών της Δύσης, όπως η «Δυτική συνταγματική δημοκρατία», οι «οικουμενικές αξίες» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των εννοιών της ανεξαρτησίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της συμμετοχής των πολιτών, την έντονη προβολή του «νεοφιλελευθερισμού» και των «μηδενιστικών» επικρίσεων για το αμφίβολο παρελθόν του Κόμματος. Στοχεύει στην καταπολέμηση των συμπεριλαμβανόμενων «δυτικών πρεσβειών, προξενείων, επιχειρήσεων μέσων μαζικής ενημέρωσης και μη κυβερνητικών οργανώσεων». Ο Huang Kunming, επικεφαλής της προπαγάνδας του Κόμματος επιτίθεται σε «ορισμένες δυτικές χώρες που χρησιμοποιούν τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα και την κυριαρχία του λόγου που έχουν συσσωρευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα για να εμποδίσουν τις λεγόμενες "καθολικές αξίες"». Ο υπουργός Παιδείας της Κίνας Yuan Guiren, πρώην πρόεδρος του Normal University του Πεκίνου, δήλωσε: «Ποτέ μην επιτρέπετε στα μαθήματά μας βιβλία που προωθούν τις δυτικές αξίες».
Σε ομιλίες και επίσημα έγγραφα, ο Πρόεδρος Xi μιλάει για έναν αγώνα μεταξύ του «σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά» και των «δυτικών αντι-κινεζικών δυνάμεων» με τις «εξαιρετικά κακόβουλες» ιδέες τους για ελευθερία, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα. Η Δύση φαίνεται να είναι ο στόχος τους. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη του Διεθνούς Ρεπουμπλικανικού Ινστιτούτου:
«Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα... χρησιμοποιεί ένα μοναδικό σύνολο τακτικών στους τομείς της οικονομίας και της πληροφόρησης που υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς και τη μελλοντική ευημερία πολλών αναπτυσσόμενων χωρών, καθώς η εξάρτησή τους από την Κίνα μεγαλώνει».
Η Κίνα προφανώς κατανοεί πώς να χρησιμοποιεί τα δυτικά μέσα ενημέρωσης για τη δική της προπαγάνδα. «Το Βατικανό και η Δυτική επιχειρηματική ελίτ», έγραψε ο Michael Brendan Dougherty, «από τη στιγμή που συνέβαλαν να κερδίσει η Δύση τον Ψυχρό Πόλεμο, αναγκάστηκαν να υπακούν στο Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα». Το κινεζικό καθεστώς πέτυχε εκεί όπου απέτυχε το σοβιετικό καθεστώς. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ένα κορίτσι ηλικίας έξι ετών στο Λονδίνο που ετοίμαζε χριστουγεννιάτικες κάρτες βρήκε ένα μήνυμα στο εσωτερικό τους: «Είμαστε ξένοι κρατούμενοι στη φυλακή Shanghai Qingpu της Κίνας, και μας εξαναγκάζουν να εργαζόμαστε παρά τη θέλησή μας», έλεγε το χειρόγραφο σημείωμα. «Παρακαλούμε, βοηθήστε μας και ενημερώστε τον οργανισμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ο δυτικός καπιταλισμός έγινε συνεργός με την κινεζική δουλεία.
Τα δυτικά εμπορικά σήματα δεν είναι τα μόνα που υποχωρούν από φόβο μην «προσβάλλουν» το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η δυτική κουλτούρα υποβάλλεται με προθυμία σε αυτολογοκρισία για την Κίνα. «Η Δύση είναι τόσο ανεκτική, παθητική, εξυπηρετική και αφελής απέναντι στο Πεκίνο», δήλωσε ο Liao Yiwu, Κινέζος συγγραφέας εξόριστος στο Βερολίνο.
«Οι Δυτικοί κοιτάζουν την Κίνα με δύσπιστα μάτια, γοητεύονται όπως ένας γέρος μπροστά στη θέα μιας νεαρής κοπέλας. Όλοι τρέμουν μπροστά στην κινεζική παντοδυναμία. Η Ευρώπη δείχνει όλη της την αδυναμία. Δεν συνειδητοποιεί ότι η κινεζική επίθεση απειλεί την ελευθερία και τις αξίες της».
Η πρεσβεία της Κίνας στην Τσεχική Δημοκρατία χρηματοδοτεί τώρα ένα μάθημα σπουδών στο πανεπιστήμιο Charles, το πανεπιστήμιο με το μεγαλύτερο κύρος στη χώρα. Τα βρετανικά πανεπιστήμια εξαρτώνται σήμερα σε μεγάλο βαθμό από τους Κινέζους φοιτητές. Σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, τα μεικτά δίδακτρα που καταβάλλουν ανέρχονται περίπου σε 1,75 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Αυστραλία είναι πλέον ακόμα πιο εξαρτημένη, με 200.000 Κινέζους φοιτητές. Εάν αυτοί επιστρέψουν στην Κίνα ή εάν οι κινεζικές δωρεές σταματήσουν σε αυτές τις σχολές, θα χαθούν περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα 1.500 υποκαταστήματα του Ινστιτούτου Confucius, τα οποία έχει εγκαταστήσει το καθεστώς της Κίνας σε 140 χώρες, προσφέρουν προγράμματα γλώσσας και «πολιτισμού». Ωστόσο, σύμφωνα με τον Matt Schrader, αναλυτή της Κίνας στη Συμμαχία για την Εδραίωση της Δημοκρατίας, τα ινστιτούτα αυτά είναι «εργαλεία προπαγάνδας». Τον περασμένο Οκτώβριο, το Βέλγιο απέλασε τον επικεφαλής του Ινστιτούτου Confucius στις Βρυξέλλες, Xinning Song, αφού οι υπηρεσίες ασφαλείας τον κατηγόρησαν ότι είναι κατάσκοπος για λογαριασμό του Πεκίνου.
Το 2013, όταν το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ ακύρωσε μια ομιλία του θιβετιανού Δαλάι Λάμα στην πανεπιστημιούπολη, πολλοί θεώρησαν ότι οι δεσμοί του πανεπιστημίου με τα κινεζικά συμφέροντα ενεπλάκησαν στις προσπάθειες άσκησης πίεσης για να ακυρωθεί η εκδήλωση που είχε ήδη εγκριθεί. Θέματα όπως το Θιβέτ, η ανεξαρτησία της Ταϊβάν ή ο αντιφρονών βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης Liu Xiaobo, είναι θέματα ταμπού.
Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα της Bloomberg, η Κίνα διεισδύει επίσης στο πολιτικό τοπίο της Ευρώπης υποστηρίζοντας πολιτικά κόμματα και προσκαλώντας πολιτικούς στην Κίνα. Ο Πρόεδρος Xi, διεξάγοντας τον ιδεολογικό του αγώνα στο εξωτερικό, δώρισε ένα άγαλμα του Καρλ Μαρξ στην πόλη Trier της Γερμανίας, γενέτειρα του Μαρξ, για την 200ή επέτειο από τη γέννησή του.
Το Πεκίνο, όπως ήταν αναμενόμενο, χρησιμοποιεί τα δυτικά πολυμερή θεσμικά όργανα προς όφελός του. Όπως εξηγεί λεπτομερώς ο Michael Collins σε μια έκθεση για το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, το Πεκίνο επέκτεινε την παρουσία του στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. «Οι συνεισφορές της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας αυξήθηκαν κατά 52% από το 2014 σε περίπου 86 εκατομμύρια δολάρια», αναφέρει ο Collins.
«Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση των εκτιμώμενων συνεισφορών της Κίνας, οι οποίες βασίζονται στην οικονομική ανάπτυξη και τον πληθυσμό μιας χώρας. Ωστόσο, η Κίνα έχει επίσης αυξήσει ελαφρώς τις εθελοντικές συνεισφορές από 8,7 εκατομμύρια δολάρια το 2014 σε περίπου 10,2 εκατομμύρια δολάρια το 2019».
Όπως και η πρώην Σοβιετική Ένωση, η Κίνα φαίνεται τώρα να οικοδομεί ένα γιγαντιαίο όργανο ελέγχου. Το αποκαλούν «αστυνομία του διαδικτύου». Προσπαθήστε να φανταστείτε την μυστική αστυνομία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, τη Στάζι, να χρησιμοποιεί το πιο προηγμένο σύστημα επιτήρησης στον κόσμο: αυτή είναι η Κίνα του 2020.
Οι κομμουνιστικές δικτατορίες καταλήγουν πάντοτε να ακολουθούν το ίδιο σενάριο. Ο Σοβιετικός συγγραφέας Boris Pasternak βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά το κομμουνιστικό καθεστώς τον εμπόδισε να το παραλάβει. Στην Κίνα, ο κριτικός λογοτεχνίας, συγγραφέας, ποιητής και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Liu Xiaobo τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να το παραλάβει: πέθανε υπό φρούρηση σε ένα κινεζικό νοσοκομείο. Η Σοβιετική Ένωση είχε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας όπως έχει η Κίνα. Ο κινέζος αντιφρονών Harry Wu, ο οποίος έμεινε 19 χρόνια στη φυλακή, σύγκρινε τα κινεζικά στρατόπεδα (laogai) με τα σοβιετικά γκουλάγκ και τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στη Σοβιετική Ένωση, οι συγγραφείς, οι πολιτικοί, οι στρατηγοί και οι γιατροί που είχαν σιωπήσει και εκδιωχθεί από τον Στάλιν, αργότερα «αποκαταστάθηκαν» από τους Σοβιετικούς ηγέτες μετά το θάνατο του Στάλιν. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα απλώς «απαλλάχτηκε» από τον Δρ Λι Γουενλιάνγκ, ο οποίος προειδοποίησε για το ξέσπασμα του κορονοϊού. Κατηγορήθηκε ότι «έκανε ψευδή σχόλια και διατάρασσε την κοινωνική τάξη». Στη συνέχεια αναγκάστηκε να ανακαλέσει και σύντομα μετά, σε ηλικία 33 ετών, πέθανε από την ασθένεια. Πρόκειται για μια επαίσχυντη προσπάθεια των Κινέζων αξιωματούχων να εξωραΐσουν την εικόνα τους.
Την περασμένη εβδομάδα, σε μια στήλη της ισπανικής εφημερίδας El Pais, ο βραβευμένος με Νόμπελ Mario Vargas Llosa έγραψε σχετικά με τον κορονοϊό:
«Κανείς δεν φαίνεται να ενημερώνει ότι τίποτε από αυτά δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί στον κόσμο εάν η δημοφιλής Κίνα ήταν ελεύθερη και δημοκρατική χώρα και όχι δικτατορική».
Στη συνέχεια, ο Vargas Llosa παρομοίασε την έξαρση της επιδημίας με την καταστροφή του Τσερνομπίλ στη Ρωσία κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής. Και οι δύο δικτατορίες λογόκριναν και αποσιώπησαν πληροφορίες σχετικά με αυτές τις κρίσεις. Σε απάντηση, το καθεστώς του Πεκίνου όχι μόνο αποκάλεσε τον Vargas Llosa «ανεύθυνο», αλλά απαγόρευσε επίσης τα βιβλία του από τις κινεζικές πλατφόρμες ηλεκτρονικών βιβλίων. Ο Vargas Llosa προειδοποίησε τους Δυτικούς «ανόητους» να μην πιστεύουν στην Κίνα, «την ελεύθερη αγορά με την πολιτική δικτατορία», και ότι «αυτό που συνέβη με τον κορονοϊό θα πρέπει να ανοίξει τα μάτια των τυφλών».
Ο κίνδυνος τώρα είναι ότι, αντίθετα με το Τσερνομπίλ που οδήγησε, εν μέρει, στην πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας θα βγει ενισχυμένο ―ειδικά εάν, λόγω της κρίσης του κορονοϊού, ο αμερικανικός λαός τον Νοέμβριο δεν στηρίξει τον πρώτο πρόεδρο που τα τελευταία 40 χρόνια αμφισβήτησε ανοιχτά την Κίνα.
Το δυτικό όνειρο μιας «αναγέννησης του κινεζικού έθνους» έχει πλέον μετατραπεί σε παγκοσμιοποιημένο εφιάλτη. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκονται σε αποκλεισμό, χιλιάδες είναι νεκροί και οι οικονομίες των δυτικών χωρών παραλύουν με ορισμένες να βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Τα άδεια καταστήματα και οι άδειοι δρόμοι είναι συνηθισμένη εικόνα.
Αυτό θα μπορούσε να είναι ό, τι οι αναλυτές ονομάζουν «το τέλος της φιλελεύθερης τάξης». Οι κομμουνιστές της Κίνας σήμερα είναι περισσότερο καπιταλιστές παρά μαρξιστές, τουλάχιστον σε κρατικό επίπεδο. Ο πρόεδρος Xi υιοθέτησε τον «Λενινισμό της αγοράς» ―αναμειγνύοντας μια κρατική οικονομία με μια «τρομακτική μορφή απολυταρχισμού». Η Δύση πρέπει να ξυπνήσει και να αντιληφθεί την υποκρισία της Κίνας.
*πολιτιστικός συντάκτης της εφημερίδας Il Foglio, είναι Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας
**πρώτη δημοσίευση: el.gatestoneinstitute.org
