του Αντώνη Τριφύλλη*
Η παραίτηση του Λιβανέζου πρωθυπουργού Abid με την αιτιολογία ότι δεν κατόρθωσε να σχηματίσει κυβέρνηση, έκανε ακόμη μια φορά τον Γάλλο Πρόεδρο να εκραγεί. Είχε πρωτοστατήσει στην πρόθεση σημαντικής οικονομικής βοήθειας κάποιων δις στο παλαιό Γαλλικό προτεκτοράτο. Είχε δώσει υποσχέσεις να στήσει στα πόδια της την χώρα που έχει χαρακτηριστεί ως αποτυχημένο κράτος (failed State με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δανειστεί ούτε από το ΔΝΤ, την στιγμή που μετά την έκρηξη στην Βηρυτό το 55% του πληθυσμού λιμοκτονεί.
Όταν χαρούμενος επισκέφτηκε την Δαμασκό, το συγκεντρωμένο πλήθος, που επί μήνες ζητάει την παραίτηση της διεφθαρμένης πολυκομματικής και πολυθρησκευτικής κυβέρνησης, του επιτέθηκε. ‘’Σε ποιους θα δώσεις τα λεφτά να τα διαχειριστούν; Σ΄ αυτούς που τα φάγανε με τους πελάτες τους;’’ Αμήχανος για λίγο, έκλεισε το μάτι στους εξεγερμένους και η πρότασή του συνοδεύτηκε με την απαίτηση να υπάρξει νέα Κυβέρνηση που να εκφράζει το σύνολο των κατοίκων. Χαρακτήρισε λοιπόν την αποτυχία ως ‘’προδοσία των ελίτ της χώρας απέναντι στον λαό του Λιβάνου .. Αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τους εαυτούς τους και τις σέχτες τους’’, είπε. Έδωσε λοιπόν προθεσμία ενός μηνός για να σχηματίσουν νέα αποδεκτή κυβέρνηση, πριν την προγραμματισμένη σύνοδο των χορηγών που θα είναι πρόθυμοι να ενισχύσουν οικονομικά την κατεστραμμένη χώρα.
Λίγες εβδομάδες πριν είχε θύμωσε με την Τουρκία και τις νεοοθωμανικές της βλέψεις στην Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή, στις χώρες Σαχέλ και τώρα στον ξαφνικό πόλεμο Αρμενίας- Αζερμπαϊτζάν.
Λίγους μήνες πριν είχε θυμώσει με τους Αμερικανούς που αποφάσισαν να αποσύρουν τον στρατό τους από τις χώρες Σαχέλ που βρίσκονται σε αναταραχή και οι πολεμικές επιχειρήσεις των κάθε είδους τζιχαντιστών στοιχίζουν ζωές Γάλλων στρατιωτών και πολιτών. Είναι φανερό ότι Γαλλική στρατιωτική δύναμη δεν είναι επαρκής στην περιοχή.
Δεν πέρασαν παρά λίγοι μήνες που είχε θυμώσει με την Καγκελάριο που δίσταζε να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στην Ένωση και την οικονομική καθίζησή της από την υγειονομική κρίση.
Και με το ΝΑΤΟ είναι θυμωμένος και το χαρακτήρισε εγκεφαλικό νεκρό. Με τον Μπόρις Τζόνσον πνέει μένεα για την άρνηση του να διατηρηθεί το καθεστώς αλιείας όταν λήξει η μεταβατική περίοδος. Αλλά τα έβαλε με απειλητικούς τόνους και με την Ε.Ε. γιατί δεν συνεδριάζει η ολομέλεια του Ε. Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.
Το ερώτημα τι εκνευρίζει τον Μακρόν, δέχεται διάφορες ερμηνείες. Η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι θέλει να κρύψει την αποτυχία του στην διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Άλλοι γράφουν ότι καθώς είναι θαυμαστής του Ντε Γκολ και του Μιτεράν ακολουθεί τα βήματά τους σε σχέση με το μεγαλείο της Γαλλίας και την σημασία της Ευρώπης. Πάντως η κοινή γνώμη είναι με το μέρος του.
Το πιο πιθανό σενάριο, χωρίς να αποκλείονται και κάποιες αιτιάσεις από τους αντιπάλους του, είναι το γεγονός ότι η Αμερική έχει αφήσει ένα επικίνδυνο κενό καθώς αποσύρεται συστηματικά από την Ευρώπη και την Αφρική. Άλλες δυνάμεις και με διαφορετικές προσεγγίσεις προσπαθούν να αναπληρώσουν το κενό-Τουρκία, Ρωσία, Κίνα-. Η Γαλλία είναι αδύναμη από μόνη της να διεκδικήσει τον χώρο και γι’ αυτό η ισχυρή Ε.Ε. είναι το ισχυρό του χαρτί. Μένει να δούμε τους προσεχείς μήνες τι θα καταφέρει. Τυχόν αποτυχία του θα είναι αποτυχία της Ευρώπης συνολικά όχι μόνο για την οικονομία αλλά και για την ασφάλειά της. Πάντως για την ώρα μάλλον πετυχαίνει σε κάποιους από τους στόχους του, ενώ το μήνυμα προς τρίτους γίνεται όλο και πιο καθαρό.
*μέλος της διαΝΕΟσις, του ΕΛΙΑΜΕΠ, πρώην στέλεχος της Ε.Ε.
