ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ – ΤΕΛ ΑΒΙΒ

»Η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ είναι πανάρχαιοι πολιτισμικοί αντίπαλοι. Ενώ οι Έλληνες της αρχαιότητας έβλεπαν την φύση ως εγγενώς τέλεια, λάτρευαν το σώμα και αγκάλιαζαν τον πολυθεϊσμό, οι Εβραίοι επεδίωκαν την tikkun olam (επιδιόρθωση του κόσμου), έδιναν έμφαση στο πνεύμα σε σχέση με το σώμα και τηρούσαν αυστηρά τον μονοθεϊσμό.

»Ακόμα και μετά την σύσταση του σύγχρονου ισραηλινού κράτους, οι σχέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Εβραίων της Σιών ήταν τεταμένες. Στην δεκαετία του 1950, η Περιφερειακή Πολιτική του David Ben-Gurion, η οποία αποσκοπούσε –όπως επεσήμανε πρόσφατα ο ιστορικός Benny Morris στο Εθνικό Συμφέρον– στην προσέγγιση και την σφυρηλάτηση συμμαχιών με τις μη αραβικές ή μη ισλαμικές χώρες και ομάδες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων του Ιράν και της Τουρκίας, των Δρούζων της Συρίας, των Κούρδων του Ιράκ, των Χριστιανών και των ανιμιστών του νότιου Σουδάν, καθώς και των Μαρωνιτών του Λιβάνου, δεν περιελάμβανε τους Έλληνες.

»Η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή δημοκρατία που, το 1947, ψήφισε με τους Άραβες κατά του ψηφίσματος διχοτόμησης της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ενέκρινε την δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους (και ενός παλαιστινιακού). Οι σχέσεις παρέμειναν ψυχρές ακόμη και μετά την απομάκρυνση της στρατιωτικής χούντας το 1974 και παρέμειναν έτσι για περισσότερο από μία δεκαετία.

»Λίγο μετά την εκλογή του στην πρωθυπουργία το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου –πατέρας του σημερινού Έλληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου– καλλιέργησε στενούς δεσμούς με τον αρχηγό της PLO, Yasser Arafat, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής «Τριτοκοσμισμού» (Thirdworldism). Ο πατέρας Παπανδρέου ήλπιζε ότι η φιλο-παλαιστινιακή πολιτική του θα έφερνε αραβικές επενδύσεις, θα προστάτευε τα πετρελαϊκά συμφέροντα και θα ενίσχυε την θέση της Ελλάδας στον μουσουλμανικό κόσμο σε σχέση με την τριτοκοσμική Τουρκία.

»Η σταδιακή σύσφιξη των σχέσεων με το Ισραήλ άρχισε το 1990, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία έβαλε τέλος σε μία δεκαετία τεταμένων σχέσεων με τις ΗΠΑ και, ως επέκταση, με το Ισραήλ. Εκείνη την χρονιά η Ελλάδα έγινε το τελευταίο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που σύναψε πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με το εβραϊκό κράτος.

»Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει δραματική βελτίωση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Ελλάδας. Έναν μήνα μετά την εκλογή του Παπανδρέου ως πρωθυπουργού, τον Νοέμβριο του 2009, η Ελλάδα απείχε κατά την διάρκεια ψηφοφορίας του ΟΗΕ για την έκθεση Goldstone –στάση που κάποτε φάνταζε αδιανόητη. Ο Παπανδρέου επισκέφθηκε το Ισραήλ πέρσι τον Ιούλιο και έγινε έτσι ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που έκανε κάτι τέτοιο μετά τον Μητσοτάκη. Μόλις τρεις εβδομάδες αργότερα, ο πρωθυπουργός Binyamin Netanyahu πέρασε μερικές μέρες κάνοντας κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά με τον Παπανδρέου. Ήταν φανερό ότι είχε αναπτυχθεί μία ιδιαίτερη χημεία μεταξύ των δύο πρωθυπουργών, που αμφότεροι μιλούν άψογα αγγλικά (ο Παπανδρέου έχει γεννηθεί στο St.Paul της Μινεσότα).

»Από τότε έχουν ανταλλαγεί πολλές επισκέψεις υψηλού επιπέδου. Οι ισραηλινές και οι ελληνικές αεροπορικές δυνάμεις πραγματοποίησαν κοινές εκπαιδευτικές ασκήσεις και το Ισραήλ προσέφερε στην Ελλάδα στρατιωτικές συμφωνίες με ευνοϊκούς όρους χρηματοδότησης. Τον Φεβρουάριο, η Διάσκεψη των Προέδρων των Μείζονων Αμερικανο-Εβραϊκών Οργανώσεων πραγματοποίησε την ετήσια συνάντησή της στην Αθήνα, ενώ μεγάλη άνθιση έχει γνωρίσει και ο ισραηλινός τουρισμός στην Ελλάδα.

»Πιο πρόσφατα, η Αθήνα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παρεμπόδιση του απόπλου από ελληνικά λιμάνια αντι-ισραηλινών ακτιβιστών που αμφισβητούν τον αποκλεισμό της ελεγχόμενης από την Hamas Γάζας, με την αναγκαστική ακινητοποίηση του αμερικανικού πλοίου Audacity of Hope και την σύλληψη πολλών ακτιβιστών.

»Το σύνδρομο ο-εχθρός-του-εχθρού-μου-είναι-φίλος-μου συνεισέφερε στην σύσφιξη των σχέσεων. Ακόμα και πριν την πανωλεθρία στο Mavi Marmara τον περασμένο Μάϊο, η δημόσια στήριξη της Τουρκίας προς την Hamas –αντισημιτική τρομοκρατική οργάνωση, δεσμευμένη στην καταστροφή του Ισραήλ– και οι στενοί δεσμοί της Άγκυρας με την Συρία και το Ιράν, είχαν θέσει την Άγκυρα σε τροχιά σύγκρουσης με την Ιερουσαλήμ, ανοίγοντας τον δρόμο για την σύναψη σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας –η οποία είναι σε σύγκρουση με την Τουρκία από τότε που απέκτησε την ανεξαρτησία της.

»Η σοβαρή οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα αποτελεί έναν άλλο παράγοντα. Ζητώντας απεγνωσμένα την οικονομική στήριξη της διεθνούς κοινότητας και υπερεκτιμώντας ίσως ελαφρά την δύναμη και την επιρροή του παγκόσμιου Εβραϊσμού, οι Έλληνες ελπίζουν ότι η βελτίωση των σχέσεων με το Ισραήλ και την εβραϊκή κοινότητα της Αμερικής θα προάγει τα οικονομικά τους συμφέροντα. Οι Έλληνες θεωρούν ότι ο Εβραϊσμός της Διασποράς επηρεάζει σημαντικά την παγκόσμια οικονομία και θα προσελκύσει δυνητικούς επενδυτές στην καταποντισμένη οικονομία τους. Η προοπτική να αναχθεί το Ισραήλ σε κορυφαίο εξαγωγέα φυσικού αερίου μέσα στην επόμενη δεκαετία, μετά την πρόσφατη ανακάλυψη τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου εκεί, αποτελεί άλλον έναν πόλο έλξης για την Ελλάδα.

»Αν και δύσκολα μπορεί να υποκαταστήσει την αποφασιστική επιρροή της Τουρκίας στην περιφερειακή σταθερότητα, ωστόσο, η σύσφιξη των σχέσεων του Ισραήλ και της Ελλάδας συνιστά μία θετική εξέλιξη που πρέπει να επιδιωχθεί και να καλλιεργηθεί. Η πρόσφατη διήμερη επίσκεψη του Έλληνα Προέδρου Κάρολου Παπούλια στο Ισραήλ αποτελεί μία ακόμη θετική ένδειξη ότι οι ιστορικές εντάσεις μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Αθήνας μπορούν να γεφυρωθούν –κάτι που θα αποδειχθεί επωφελές και για τις δύο».
Σχόλιο EBR: Σημειώνουμε ότι κάποιοι γνωστοί αλλά επικίνδυνοι κύκλοι εντός και εκτός Ελλάδος προσπαθούν να τορπιλλίσουν τις σχέσεις αυτές, χρησιμοποιώντας τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που επικαλείτο στο «Mein Kamp» (Ο Αγών Μου) και ο Αδόλφος Χίτλερ. Ένα μέρος από τις θεωρίες αυτές υιοθετούν και κάποιοι μέσα στην Νέα Δημοκρατία, ρίχνοντας λάδι στην φωτιά του ελληνικού αντισημιτισμού.