του N. Peter Kramer
Για δεύτερη φορά μέσα στο ίδιο έτος, έγιναν επίσημες επαφές υψηλού επιπέδου μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Όπως και την προηγούμενη φορά, η συνομιλία χαρακτηρίστηκε ως «ανοιχτή και άμεση». Ο σκοπός της συνάντησης δεν ήταν (σύμφωνα με τους Αμερικανούς) να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία, αλλά προκειμένου να δοθεί και στις δύο πλευρές η ευκαιρία να διευκρινίσουν τις θέσεις τους για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις.
Ενώ συνεχίζονται οι μεταξύ τους συνομιλίες, υπάρχει σύγκρουση στο πεδίο της οικονομίας. Διακυβεύονται πολλά για τους Κινέζους ηγέτες, καθώς δείχνουν αποφασιστικότητα ως προς την επαναπροσέλκυση των επιτυχημένων εταιρειών τους όταν αυτές απομακρύνονται από το Πεκίνο. Το γεγονός ότι εξανεμίζεται η χρηματιστηριακή αξία δισεκατομμυρίων είναι φαινομενικά άσχετο. Αυτό, όμως, δείχνει ότι διακυβεύονται πολύ σημαντικά συμφέροντα για τους Κινέζους ηγέτες από το κέρδος των πιο επιτυχημένων εταιρειών τους.
Μέσω στρατηγικών επενδύσεων σε πρώτες ύλες και σε έργα υποδομών σε όλο τον κόσμο, η Κίνα χτίζει σταθερά ένα δίκτυο που θα είναι σε θέση να διαταράξει βαθιά την ισορροπία ισχύος σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας θα χρησιμοποιήσει την ισχύ της για να αναδιαμορφώσει το μέλλον. Και θα θέλει διαρκώς να επεκτείνει την εδαφική της επιρροή (αυτό σημαίνει ότι μετά το Χονγκ Κονγκ έρχεται η σειρά της Ταϊβάν).
Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Trump αντιλήφθηκε τον κίνδυνο- όπως και ο διάδοχός του Biden, αλλά ίσως σε μικρότερο βαθμό. Και ποια είναι η θέση της Ε.Ε.; Φαίνεται να είναι πολύ απασχολημένη με διαμάχες με τους γείτονές της: με το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και την Τουρκία. Αλλά και με ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής που θα πλήξει οικονομικά την Ε.Ε. - και χωρίς να δώσει ουσιαστική λύση στο παγκόσμιο αυτό πρόβλημα.
Επομένως, η Δύση δεν μπορεί απλώς να συνεχίσει τις συναλλαγές της με την Κίνα και να παραβλέπει τον επεκτατισμό της. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος!