του Αντώνη Τριφύλλη
Πάνε χρόνια που είχα δυο επιθυμίες ως πολίτης, αλλά και ως εργαζόμενος στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή Διοίκηση. Και οι δυο έχουν σχέση μεταξύ τους, αλλά η μια είναι δύσκολη και η άλλη απλή. Και για τις δυο είχα την ευκαιρία να τις συζητήσω με κυβερνητικούς υπεύθυνους, αλλά στου κουφού την πόρτα.
Ας αρχίσουμε με τα εύκολα λοιπόν. Η Ε.Ε. διαθέτει μια ‘’Δεξαμενή Σκέψης’’ (Think Tank), την Bruegel. Δημιουργήθηκε από την ίδια με συμμετοχή στις διοικητικές δαπάνες το 3-5% του ετήσιου προϋπολογισμού λειτουργίας της. Ταυτόχρονα συνεισφέρουν και ιδιώτες ή κρατικοί φορείς ως σπόνσορες. Κύριος τομέας των εργασιών της είναι η Οικονομία και οι διεθνείς σχέσεις. Τόσο τα Κράτη όσο και οι ιδιώτες απέχουν από την ανάμιξή στις εργασίες της και τηρούν τις αρχές τις αντικειμενικότητας , της επαγγελματικής ακεραιότητας και της αντικειμενικότητας που προβλέπει το καταστατικό της. Αλλά και οι προλήψεις των συνεργατών, κάποιοι από τους οποίες είναι Έλληνες, στοχεύουν στην ποιότητα και την γνώση τους. Η δουλεία τους έγκειται στην επιλογή της θεματολογίας και την παρακολούθηση της εργασίας των εξωτερικών συνεργατών της.
Στην Ελλάδα έχουμε αξιόλογες Δεξαμενές Σκέψης. Θα αναφερθώ εν συντομία σε δυο από αυτές που γνωρίζω καλύτερα. Το ΕΛΙΑΜΕΠ και την διαΝΕΟσις. Και οι δυο είναι διεθνώς αναγνωρισμένες και μη ανταγωνιστικές. Η πρώτη, η ,υπό την ηγεσία του κ. Λουκά Τσούκαλη και του κ. Γιώργου Παγουλάτου και χρηματοδοτείται κυρίως από ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα της Ε.Ε. και κατά δεύτερο λόγο από άλλα Ιδρύματα και Οργανισμούς και από τον ιδιωτικό τομέα, ενώ δεν λαμβάνει χρηματοδότηση από το Κράτος.
Η διαΝΕΟσις έχει έναν μόνο χορηγό, τον κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλο, και διοικείται από τον κ. Διονύση Νικολάου. Το έργο της αφορά κυρίως στην βελτίωση της λειτουργίας της Δημοσίας Διοίκησης και πολλές φορές παίζει τον ρόλο του -άμισθου- Συμβούλου σε κρατικούς φορείς.
Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας. Το πρόβλημα της χώρας μας είναι ότι δεν συμμετέχει στο 18μελές Συμβούλιο της Bruegel. Δεν είναι δυνατόν χώρες , όπως η Κύπρος και η Ουγγαρία να είναι παρούσες και η δική μας όχι.
Ας έρθουμε τώρα στα δύσκολα. Πολλοί από τους αναγνώστες θα έχετε ακούσει για το σπουδαίο τηλεοπτικό κανάλι, την ARTE. Δημιουργήθηκε μετά τον πόλεμο ως μια κοινή πολιτιστική συνεργασία Γερμανίας-Γαλλίας. Με έδρα το Στρασβούργο, σύμβολο της Γαλλογερμανικής διαμάχης, και χρηματοδοτήθηκε από τις δυο Κυβερνήσεις. Με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε. Πολιτική, Επιστήμη, Αναλύσεις, Υγεία, κλπ. παρουσιάζονται με αντικειμενικότητα.
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν και η χώρα μας θα μπορούσε με πρωτοβουλία της να συμπράξει στην δημιουργία ενός παρόμοιου δίγλωσσου καναλιού με μια από τις όμορες Βαλκανικές χώρες. Η ΕΡΤ3, το κανάλι της Βόρειας Ελλάδας, θα μπορούσε να αποτελέσει την ραχοκοκαλιά και είναι βέβαιο ότι θα βρει χρηματοδοτική και πολιτική υποστήριξη από την Ε.Ε. ‘Όμως δεν έχουμε ψευδαισθήσεις. Όλοι ξέρουμε τις πολιτικές αντιδράσεις που θα προκαλούσε μια τέτοια πρωτοβουλία. Ας περιμένουμε λοιπόν ευνοϊκότερες πολιτικές συνθήκες.
*πρώτη δημοσίευση: www.metarithmisi.gr
Από: Athanase Papandropoulos
