του Boccaletti Giulio*
Η επιστήμη του κλίματος έχει σημασία με περισσότερους τρόπους από ό,τι νομίζετε. Εχει θέσει τον ρυθμό και τους στόχους για τον πιο φιλόδοξο οικονομικό μετασχηματισμό από τη Βιομηχανική Επανάσταση: τη μετάβαση σε μια οικονομία χωρίς άνθρακα. Από τότε που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας (WMO) και το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών ίδρυσαν τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) το 1988, τα κλιματικά δεδομένα και τα μοντέλα αποτελούν παγκόσμιο δημόσιο αγαθό – ένα όργανο οικονομικής ισχύος με αυξανόμενη κανονιστική αξία. Οι κλιματικοί στόχοι κατοχυρώνονται όλο και περισσότερο στη νομοθεσία και αναφέρονται στη νομολογία.
Η επιστήμη του κλίματος είναι επίσης ένας αναγκαστικά παγκόσμιος κλάδος, επειδή χρησιμοποιεί τη μαθηματική φυσική για να προβλέψει τη συνδυασμένη συμπεριφορά της ατμόσφαιρας και του ωκεανού του πλανήτη – δύο κοινά που δεν γνωρίζουν σύνορα. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το πεδίο έχει επεκταθεί για να ενσωματώσει την υδρολογία, την οικολογία και τη βιογεωχημεία σε μια διεπιστημονική επιστήμη των συστημάτων της Γης που απαιτεί ουσιαστική υποδομή – από συστήματα παρατήρησης για την παρακολούθηση της κατάστασης ολόκληρου του πλανήτη μέχρι τεράστιους υπολογιστικούς πόρους για να ενσωματωθούν όλο και περισσότερα εξελιγμένα μοντέλα.
Είναι μια επιστήμη κατάλληλη για έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο και οι επιστήμονες του κλίματος έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους εδώ και πολύ καιρό στην ατζέντα που έχουν θέσει διεθνή ιδρύματα – από τον WMO και την IPCC έως τη Σύμβαση-Πλαίσιο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (που δημιουργήθηκε το 1992) – για καθοδήγηση της ανθρωπότητας προς την απανθρακοποίηση.
Όλη η ανθρωπότητα χάνει εάν το κλίμα της Γης αλλάξει ριζικά. Αλλά δεν θα είναι όλες οι αλλαγές ίδιες. Οι λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες θα δυσκολευτούν πολύ περισσότερο να βγάλουν τους ανθρώπους από τη φτώχεια. Οι επιστήμονες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να κάνουν περισσότερα για να παραμείνουν μπροστά τόσο από την κλιματική αλλαγή όσο και από τις γεωπολιτικές αλλαγές. Η ιστορία της επιστήμης του κλίματος αποτελεί παράδειγμα της δύναμης της έρευνας που κατευθύνεται από το κράτος. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να αναγνωρίσουν ότι, ανάλογα με τις επενδύσεις του 20ού αιώνα, η έρευνα και οι επιχειρησιακές ικανότητες με επίκεντρο το κλίμα γίνονται θέμα εθνικής ασφάλειας. Η επιστήμη που μας βοηθά να κατανοήσουμε τα κοινά της Γης δεν είναι πλέον απλώς ένα εργαλείο για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος. Οσο πιο γρήγορα αναγνωρίσουμε αυτή τη μετατόπιση τόσο πιο εύκολο θα είναι να προετοιμαστούμε για αυτό που θα ακολουθήσει.
*επίτιμος ερευνητής του Smith School of Enterprise and the Environment, του University of Oxford
**πρώτη δημοσίευση: www.ot.gr
Από: Athanase Papandropoulos
