Οι μυστικές επαφές ΗΠΑ – Ρωσίας

του Γιάννη Καρτάλη

Και μόνον ο πρόεδρος Μπάιντεν, με ενισχυμένο το κύρος του από το απρόσμενο για αυτόν σχετικά θετικό αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών, δήλωσε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βέβαιο πως πρόκειται για τους Ρώσους.

Καλύτερη απόδειξη για το πώς μια εσφαλμένη εκτίμηση ή ένα τυχαίο γεγονός θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια απευθείας αναμέτρηση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας (με όλες τις επακόλουθες ευρύτερες αρνητικές συνέπειες) δεν θα μπορούσε να υπάρξει, μετά από αυτό που συνέβη με τον περιώνυμο ρωσικής κατασκευής πύραυλο που έπληξε τα σύνορα της Πολωνίας, εν μέσω μάλιστα της συνόδου του G20.

Καθώς πέρα από τον εύλογο πανικό που προκάλεσε, έδωσε την ευκαιρία, πριν ακόμη διαπιστωθεί τι ακριβώς είχε συμβεί, να κατηγορηθεί ευθέως η Ρωσία (κυρίως από την Ουκρανία) ότι αυτή ήταν η υπεύθυνη για την επίθεση.

Και μόνον ο πρόεδρος Μπάιντεν, με ενισχυμένο το κύρος του από το απρόσμενο για αυτόν σχετικά θετικό αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών, δήλωσε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βέβαιο πως πρόκειται για τους Ρώσους. Για να επιβεβαιωθεί λίγο αργότερα, με την αποκάλυψη ότι επρόκειτο για ουκρανικό(!) πύραυλο.

Η στάση αυτή του αμερικανού προέδρου ήλθε να ενισχύσει την άποψη όσων πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ θέλουν να αποφύγουν με κάθε τρόπο ο πόλεμος στην Ουκρανία να εξελιχθεί σε μια κατά μέτωπον αναμέτρηση ΝΑΤΟ – Ρωσίας, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στον κίνδυνο ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου.

Γι’ αυτό επιδιώκουν μέσω μυστικών επαφών με τη Ρωσία να καταλήξουν σε μια συνεννόηση για διπλωματική λύση, η οποία όμως θα πρέπει προηγουμένως να έχει εγκριθεί από την ίδια την Ουκρανία. Η τελευταία τέτοια επαφή έγινε στην Τουρκία μεταξύ των επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών, ενώ και ο ίδιος ο Μπάιντεν ζήτησε κατά τη συνάντησή του με τον κινέζο πρόεδρο Σι, που τηρεί απόσταση ασφαλείας από τη Μόσχα, να παρέμβει στον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Αυτά θυμίζουν τις ανάλογες μυστικές συνομιλίες που είχε το 1962 στην Ουάσιγκτον ο αδελφός του προέδρου Κένεντι, Ρόμπερτ, με τον τότε σοβιετικό πρέσβη για την επίλυση της κρίσης της Κούβας.

Ηταν τότε που οι Αμερικανοί δέχθηκαν να αποσύρουν τους πυραύλους τους από την Τουρκία, γεγονός το οποίο πληροφορηθήκαμε όταν είχε ήδη τερματισθεί η κρίση. Λέτε λοιπόν να διεξάγονται και τώρα ανάλογες συνεννοήσεις μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων; Μακάρι να σταματήσει ο πόλεμος (προοπτική πάντως που δεν εμφανίζεται σήμερα, μετά την ένταση των ρωσικών επιθέσεων σε όλο το ουκρανικό έδαφος) και ας μάθουμε αργότερα πώς έγινε αυτό.

Το ερώτημα όμως που τώρα τίθεται είναι αν θα περιορισθούν ασφυκτικά ή μερικώς οι χειρισμοί του προέδρου Μπάιντεν την επόμενη διετία, μετά την απόκτηση της πλειοψηφίας στη Βουλή (έστω και με μικρό αριθμό βουλευτών) από τους Ρεπουμπλικανούς. Και αν αυτό θα επηρεάσει και τους χειρισμούς του στην εξωτερική πολιτική. Αν και τον κύριο λόγο στα εξωτερικά θέματα έχει η Γερουσία, όπου ο Δημοκρατικοί συνεχίζουν να διατηρούν την πλειοψηφία.