του Δρ. Νίκου Ερρ. Ιωάννου*
...Απ’ αυτούς ξεχωρίσαμε τέσσερις νεαρούς άντρες. Ο υπολοχαγός Χαϊρί σκότωσε πρώτα τον έναν απ’ αυτούς, ώστε να μπορέσουμε να σκοτώσουμε κι εμείς, «οι πρωτάρηδες» τους δικούς μας.
Ο «δικός» μου ήταν ένας ξανθός σγουρομάλλης νεαρός με γαλάζια μάτια... Τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα «Γίνεσαι μουσουλμάνος;» Εκείνος στεκόταν όρθιος με τα χέρια δεμένα και με κοίταζε στα μάτια, σχεδόν χαμογελώντας, κούνησε δεξιά-αριστερά το κεφάλι του και μου είπε μια λέξη άγνωστη σ’ εμένα: «Όι, Όι». Έτσι απλά για να μην πέσω στα μάτια του αξιωματικού και των συναδέλφων μου, άδειασα μια ολόκληρη γεμιστήρα πάνω του».
(Ρόνι Αλασόρ, Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμαλώτους», Εκδόσεις Καστανιώτη, 2002).
Το πιο πιθανό είναι να έχουν αποδημήσει οι γονείς του άγνωστου ξανθού γαλανομάτη Εθνομάρτυρα κουβαλώντας τον καημό να βρουν κάποτε το αγνοούμενο παιδί τους.
Οι εκτελεστές είναι γνωστοί και κυρίως είναι γνωστοί και επώνυμοι οι εντολείς τους. Ο σημερινός ευθυγραμμισμένος στο ίδιο πνεύμα διάδοχός τους, θα δεχθεί στις 20 Ιουλίου τον χαιρετισμό των στρατευμάτων κατοχής στη νικητήρια παρέλασή τους, έχοντας δίπλα του το ανδρείκελο που εμφανίζεται σαν ισότιμος συνομιλητής με τον νόμιμο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας...
Δεν έχω καμία αμφιβολία πώς στις θριαμβευτικές ομιλίες τους θα εκθειάσουν τον ηρωισμό των Μεχμετζίκ και θα διατρανώσουν την απόφασή τους για επαναφορά της Κύπρου στην αγκαλιά της Οθωμανικής Επικράτειας (Πρβλ Σχέδιο Νιχάτ Ερίμ).
Λίγες εκατοντάδες μέτρα νοτιότερα θα είναι μαζί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο επίσημος ομιλητής της ημέρας Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Αλήθεια, κάποτε λέγαμε της Μητέρας Πατρίδος και ριγούσαμε.
Διερωτώμαι, τι θα πει για τα 50 χρόνια που πέρασαν από την εισβολή την αποβίβαση και την κατοχή. Θα εναρμονιστεί με τις δηλώσεις του Προέδρου πως το «κύριο μέλημά μας είναι η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων;»
Για ποιο σκοπό;
Για να κερδίσει η Τουρκία άλλο ένα κομμάτι που της λείπει για την ολοκλήρωση της Τουρκοποίησης... πριν διακοπούν πάλι;
Θα αναφερθεί άραγε στο απαράδεκτο καθεστώς της διχοτομημένης πρωτεύουσας χώρας μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε.;
Θα τιμήσει τη μνήμη των νεκρών, των βιασμένων γυναικών, των αγνοουμένων, των εκτοπισμένων, υποσχόμενος μια κάποια δικαίωση;
Θα τολμήσει να εκστομίσει τη λέξη ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ή θα πιπιλήσει την νεοφανή «επανένωση», λες και βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα ζευγάρι σε διάσταση που θα ξαναφτιάξει τη ζωή του.
Θα ακούσουμε κάτι για το ενιαίο αμυντικό δόγμα ή θα σκεπαστεί η φωνή του από το βρυχηθμό των Τουρκικών μαχητικών αεροπλάνων που θα υπερίπτανται της Λευκωσίας;
Θα επιμείνει ότι υπάρχει καλό κλίμα στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις;
Ομολογώ, είναι πολλές οι ερωτήσεις μήπως και περιοριστούν οι απογοητευτικές απαντήσεις...
Εξάλλου, σε τρεις μέρες πρέπει να αλλάξουμε κοστούμι για τον πανηγυρισμό της αποκαταστάσεως της Δημοκρατίας.
Για όσους δεν έτυχε να το ακούσουν, εκείνες τις μέρες, οι Τούρκοι προήλαυναν χωρίς αντίσταση γιατί εμείς τηρούσαμε τους όρους της εκεχειρίας!
*καρδιολόγος
