του Παντελή Οικονόμου
Μα ποια είναι, επί τέλους, η αλήθεια για την «Ομάδα Αλήθειας»; Το βέβαιο είναι ότι είναι ένα επικοινωνιακό εργαλείο της κυβερνώσας ομάδας. Ότι σιτίζει στελέχη τα οποία βάραιναν κάποτε το ταμείο της Νέας Δημοκρατίας, περιορίζοντας έτσι δραστικά τις δαπάνες του κόμματος αυτού.
Ότι πελάτες της είναι εταιρίες οι οποίες έχουν ως δικό τους πελάτη το Δημόσιο. Ότι η «Ομάδα Αλήθειας» οικειοποιείται, τελικά, δημόσιο χρήμα, προπαγανδίζοντας υπέρ της κυβερνώσας ομάδας από την μια, μισθοδοτώντας στελέχη του κόμματος το οποίο στηρίζει την ομάδα αυτή, από την άλλη.
«Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια» δηλαδή, αλλά εδώ τελειώνουν τα χαριτωμένα και αρχίζουν τα δυσάρεστα ερωτήματα. Ποιοι πελάτες κατέβαλλαν αμοιβές στην «Ομάδα Αλήθειας» και για ποιες υπηρεσίες; Ποιες από τις συναλλαγές αυτές ήταν πραγματικές και ποιες όχι; Και αυτά είναι τα πιο εύκολα! Ασφαλώς η ΑΑΔΕ ο ΕΦΚΑ, αλλά και η Εθνική Αρχή Διαφάνειας διαθέτουν και την νομιμοποίηση και τα μέσα να ερευνήσουν και να αποφανθούν, όπως οφείλουν, για το εάν και κατά πόσον το πολιτικό χρήμα το οποίο διακινήθηκε ήταν άσπρο ή μαύρο και με ποια αναλογία.
Βεβαίως, αναμενόμενο είναι να κινητοποιηθούν και οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές για την διερεύνηση ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών όσων τα έδωσαν, αλλά και όσων τα πήραν. Η οικειοποίηση δημόσιου χρήματος και η χρήση του για κυβερνητική προπαγάνδα είναι παράνομη, αθέμιτη και έχει φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς με ονοματεπώνυμο.
Εδώ αξίζει πραγματικά να γίνει μνεία του Άρθρου 29 Παράγραφος 2 του Συντάγματος, όπως και του Νόμου 3023 Παράγραφος ΖΑ και των προβλέψεων τους για την χρηματοδότηση των κομμάτων. Το πλαίσιο αυτό δίνει την δυνατότητα ενεργοποίησης ακόμα περισσότερων οργάνων της Πολιτείας για την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Αλλά εάν πράγματι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο κράτος δικαίου και τις εγγυήσεις του οφείλει πολύ περισσότερα. Πριν από όλα, να καταδικάσει απερίφραστα όσα απίθανα υποστηρίζουν αξιωματούχοι της αυτές τις ημέρες επαινώντας την «Ομάδα Αλήθειας» και, φυσικά… να τους «μαζέψει»! Πολιτικό χρήμα, άσπρο και μαύρο, έχει διακινηθεί και παλαιότερα.
Η διαφορά είναι ότι τότε αποτελούσε «προκαταβολή έναντι» ή «επιστροφή εξόφλησης» -μίζα, έτσι ή αλλιώς,- από τον ανάδοχο προς την εξουσία για εργολαβίες. Η «Ομάδα Αλήθειας» μοιάζει περισσότερο με «επιθετική εξαγορά» κόμματος από ισχυρούς του χρήματος. Για απαλλοτρίωση (ιδιωτικοποίηση αν θέλεις) της πολιτικής εξουσίας, της αντιπροσώπευσης μας. Από όσα συμβαίνουν δημιουργείται ως δημόσιο αίσθημα ότι δεν διεκδικούνται πια εργολαβίες, αλλά το «δικαίωμα στην ανομία».
Αλλά κυβερνητική ανομία συνιστά και μια άλλη όψη αυτής της λαθροχειρίας: η απαγόρευση ουσιαστικά συμμετοχής στις εκλογές σε μη διαπλεκόμενα σχήματα ελλείψει χρήματος. Η στέρηση της δυνατότητας εκπροσώπησης σε όλο και περισσότερους πολίτες οι οποίοι δεν εκφράζονται από τα υπάρχοντα κόμματα και απέχουν.
Αλλά η κυβέρνηση δεν είναι η μόνη απρόθυμη να προασπίσει την ισονομία και την ισοπολιτεία (για την ισηγορία ας μην τα συζητάμε καλύτερα, μιλάμε πια για κατάργηση της). Την ίδια απαράδεκτη στάση κρατάει, μέχρι στιγμής, και η εισαγγελία του Αρείου Πάγου με αυτή την ολομέτωπη επίθεση κατά της Δημοκρατίας να την αφήνει ασυγκίνητη. Και καλό είναι να κληθεί να κάνει το καθήκον της. Εμείς, εν τω μεταξύ, ας μην μένουμε ασυγκίνητοι.
Όχι μόνον επειδή μας το επιβάλλει το Άρθρο 120 Παράγραφος 4 του Συντάγματος μας, αλλά και επειδή θέλουμε να αποκαταστήσουμε το δικαίωμα μας να επιλέγουμε αντιπροσώπους άξιους, επί τέλους, να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στις πλάτες τους!
