Και όμως, η ναυτιλία μπορεί

Λέμε και ακούμε καθημερινά συμπολίτες μας να υποστηρίζουν ότι έχουμε τεράστια ανεργία και ότι οι καλύτεροι της νεολαίας μας φεύγουν για τα ξένα. 

Τονίζεται ακόμα ότι το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και η μόνη προοπτική είναι η περαιτέρω μείωση των συντάξεων και, τέλος πάντων, ότι βρισκόμαστε ως χώρα όχι με τις επτά πληγές του Φαραώ, κατά το κοινώς λεγόμενο, αλλά με 107 και περισσότερες. 

Από την σκοπιά που βλέπω τα πράγματα, η χειρότερη απ’ όλες τις πληγές μας είναι ότι αδυνατούμε ως σύνολο να δούμε τις ευκαιρίες που διαθέτουμε και να τις αξιοποιήσουμε ώστε να αρχίσουμε να θεραπεύουμε τις πληγές μας. Μια τέτοια μεγάλη ευκαιρία προσφέρει η μεγάλη ελληνόκτητος ποντοπόρος ναυτιλία.

Έχουν γίνει μελέτες επί μελετών. Τις διέτρεξα όλες με την ευκαιρία πρόσφατης δημοσίευσής μου σε αγγλόφωνο επιστημονικό περιοδικό. 

Με εντελώς συντηρητικές εκτιμήσεις προκύπτει ότι μέσα σε λίγα χρόνια ο κλάδος της ποντοπόρου ναυτιλίας θα μπορούσε να απασχολήσει σε υψηλά αμειβόμενες και οιονεί μόνιμες θέσεις εργασίας πάνω από 400.000 εργαζόμενους, μερικώς επί των πλοίων και μερικώς μέσω της εφοδιαστικής αλυσίδας στην ξηρά. 

Μάλιστα, κάτω από κάποιες περισσότερο αισιόδοξες προοπτικές όσον αφορά την ανταπόκριση των θεσμών της χώρας μας σε υπηρεσίες ναυτιλιακής εκπαίδευσης, συντήρησης και επισκευής, ή ακόμη και σοβαρής διείσδυσης στην αγορά της διάλυσης των πλοίων και ανάπτυξης της παράλληλης αγοράς χάλυβος, οι προοπτικές για ταχύρρυθμη ανάπτυξη με ενδογενείς δυνάμεις είναι ανεξάντλητες για πολλά προσεχή χρόνια.

Δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος στην προβολή αυτών των προοπτικών ως μέσου να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει –και από το οποίο δεν θα βγούμε με το τέλος των μνημονίων. 

Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί επανέρχομαι. Το κάνω για να επισημάνω το εξής απλό: Η ποντοπόρος ναυτιλία αναπτύσσεται αυτόνομα και χωρίς να εξαρτάται από τις εξελίξεις στην Ελλάδα. 

Αυτό συμβαίνει γιατί τα διεθνή αμοιβαία κεφάλαια και συνταξιοδοτικά ταμεία που επενδύουν στα πλοία του ελληνόκτητου στόλου εμπιστεύονται το μοντέλο διαχείρισης των ναυτιλιακών κινδύνων από τις επιχειρήσεις των Ελλήνων εφοπλιστών.

Συνεπώς, αν θέλουμε ο οικονομικός αυτός κλάδος να γίνει ο μοχλός μίας πρωτόγνωρης ανάπτυξης για την χώρα, συλλογικοί θεσμοί και πολίτες πρέπει ανοικτά, με λόγια αλλά κυρίως με πράξεις, να προχωρήσουμε στην παροχή όλων των διευκολύνσεων που απαιτούνται ώστε να συμβάλει, χωρίς να απωλέσει την διεθνή του ανταγωνιστικότητα.