Του
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου*
«Απαιτούνται μεγάλες ποσότητες γνώσης για να διακριβώσει κανείς ποιο είναι το μέγεθος της άγνοιάς του» συνηθίζει να λέει ο Αφρο-αμερικανός οικονομολόγος Τόμας Σόουελ, μαθητής του Μίλτον Φρήντμαν και μαχητική φωνή της «Σχολής του Σικάγου».
Καθηγητής στο πανεπιστήμιο Στάντφορντ και πολυγραφότατος συγγραφέας, ο 88χρονος σήμερα οικονομολόγος και πολιτικός αναλυτής, στέλεχος επίσης του Ινστιτούτου Χούβερ, υποστηρίζει ότι « ο υπαρκτός σοσιαλισμός υπήρξε μια παγκόσμια φενάκη, μέσω της οποίας αδίστακτοι πολιτικοί καιροσκόποι φτωχοποίησαν μαζικά λαούς που υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσαν να είναι από τους πιο πλούσιους στον κόσμο..».
Και αυτό συνέβη, υποστηρίζει ο Αμερικανός καθηγητής, γιατί οι πολιτικοί καιροσκόποι και ιδιαίτερα αυτοί που πωλούν «σοσιαλισμό» εκμεταλλεύονται με μοναδική μαεστρία τη συλλογική περί την οικονομία κυρίως άγνοια, την οποία μέσω ανέφικτων υποσχέσεων και ρητορειών που καλλιεργούν και ανεβάζουν τον κοινωνικό φθόνο και τον μετατρέπουν σε πολιτική επιλογή. «Υπό αυτή την έννοια, τονίζει ο Τόμας Σόουελ, η “κοινωνική δικαιοσύνη” είναι ζήλια συν ρητορική».
Αναφερόμενος επίσης στο βιβλίο του «Βασικά Οικονομικά: οδηγός για τους πολίτες», ο Τόμας Σόουελ εξηγεί ότι η απληστία και η διαπλοκή δεν είναι φαινόμενα που συνυπάρχουν στη φύση της ελεύθερης οικονομίας αλλά προκύπτουν από τη στιγμή που η τελευταία υπάγεται σε πολιτική διαχείριση. «Συνήθως, τονίζει ο Αμερικανός οικονομολόγος, οι πολιτικοί που καταγγέλλουν την «απληστία» και την διαπλοκή, είναι οι ίδιοι άπληστοι.
Κατά κανόνα δε, οι πολιτικοί αυτοί θέλουν να έχουν απέναντι τους υπηκόους και όχι πολίτες. Στη βάση της λογικής αυτής, στον σημερινό κόσμο όπου δεσπόζει ο οικονομικός αναλφαβητισμός, οι αδίστακτοι πολιτικοί κάνουν ότι μπορούν για να εξευτελίσουν έννοιες όπως η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας, η διάδοση της πληροφορίας και της γνώσης και ο σεβασμός της έννομης τάξης». Οι κρατιστές πολιτικοί επειδή ακριβώς μέσω των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας έχουν τη δυνατότητα να δημιουργούν προσόδους σε πελάτες τους, δηλαδή σε ψηφοφόρους που αγοράζουν με ενίοτε υποσχέσεις, προσπαθούν πάντα σε ιδιοκτησιακά καθήκοντα να είναι ασαφή.
Αυτή η ασάφεια είναι εργαλείο εξουσίας γι’ αυτούς και το χρησιμοποιούν βέβαια σε συνεργασία με τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που εγκαθιστούν για να ανταλλάσσουν προνόμια με ψήφους.
Από αυτά που προηγούνται, η στρατηγική Τσίπρα προβάλλει πεντακάθαρη. Ο σημερινός πρωθυπουργός αναρριχήθηκε στην εξουσία παίρνοντας εντολή από ανθρώπους που είχαν πλήρη άγνοια των αιτιών της κρίσης αλλά φοβόντουσαν ότι θα μπορούσαν να είναι θύματα της. Μ’ άλλα λόγια οι ψηφοφόροι του Σύριζα το 2015 ήταν συντεχνίες και δημόσιοι υπάλληλοι που ήθελαν να διατηρήσουν προνόμια και προσόδους που εκβιαστικά είχαν αποσπάσει την περίοδο των παχιών αγελάδων.
Οι ψηφοφόροι αυτοί, παρά το γεγονός ότι οι πιο πολλοί βρίσκονται εκεί που είναι ελέω Νέας Δημοκρατίας, εν τούτοις φοβούνται ότι με μια ΝΔ υπό τον Κυρ. Μητσοτάκη θα μπορούσαν να ζημιωθούν.
Αυτό το κοινό, ο κ. Αλέξης Τσίπρας αν δεν απελευθερωθεί πλήρως η οικονομία δύσκολα θα μπορέσει να το κρατήσει. Χωρίς ανάπτυξη η χώρα δεν θα έχει πόρους για να διατηρεί το πελατειακό σύστημα. Είναι ανάγκη έτσι, η σημερινή κυβέρνηση να δημιουργήσει με την κρατικοδίαιτη επιχειρηματική κοινότητα νέες σχέσεις διαπλοκής. Δεν έχει χρόνο όμως για κάτι τέτοιο. Ακόμα χειρότερα, οι παραγωγικές συνθήκες αλλάζουν, που σημαίνει ότι θα πρέπει να βρεθούν και νέοι διαπλεκόμενοι. Πράγμα δύσκολο όμως, γιατί το εγχώριο τραπεζικό σύστημα έχει καταρρεύσει και ελέγχεται από έξω πλέον.
Από την άλλη πλευρά, οι νέοι πιθανοί επιχειρηματίες που θα μπορούσαν να πάρουν μέρος στη νέα διαπλοκή, δεν είναι ίδιοι με τους αντίστοιχους του παρελθόντος. Δεν είναι κρατικοδίαιτοι και ούτε τους ενδιαφέρει να γίνουν.
Υπάρχει πρόβλημα έτσι στο επίπεδο αυτό. Δύσκολα το σημερινό κράτος μπορεί να προσελκύσει φιλικούς προς αυτό επιχειρηματίες. Κατά συνέπεια, αυτό που μπορεί να αποτελέσει εργαλείο εξουσίας για τον Αλέξη Τσίπρα, είναι η περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνίας και η καταβύθιση της στην αμάθεια και τη μιζέρια του πνεύματος.
Με άλλα λόγια ο λαϊκισμός και η ένταση αποτελούν μονόδρομο για τη σημερινή κυβέρνηση η οποία επιδιώκει επίσης να φέρει κοντά της και νέους ψηφοφόρους από το παλαιό ΠΑΣΟΚ.
