Του Δημήτρη Λακασά*
«Πρέπει να κινηθούμε στον άξονα «παράγω και εξάγω» αποφεύγοντας την ‘λέαινα’ του λαϊκισμού. Πρέπει να τελειώνουμε επειγόντως με το πρόβλημα της υπερφορολόγησης, προωθώντας τάχιστα τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού κόστους, δείχνοντας εμπιστοσύνη στην ιδιωτική οικονομία. Η ρομποτική, όμως, είναι ο δρόμος του μέλλοντος στις επιχειρήσεις».
«Οι νέοι πρέπει να μάθουν ότι για να πάει μπροστά η οικονομία πρέπει να λαμβάνουν σωστές αποφάσεις, ακόμα και ρίσκο, να αποβλέπουν με εθνική στρατηγική στο μοντέλο παράγω-εξάγω και όχι σε παλαιότερα προ 15ετίας καταναλωτικά μοντέλα…»
Συχνά κάνω την εξής μεταφορική εικόνα για να περιγράψω τις κακοδαιμονίες της ελληνικής οικονομίας: Την υπονομεύουν τρεις ελέφαντες, πέντε τίγρεις και μία λέαινα. Οι τρεις ελέφαντες είναι η γραφειοκρατία, ο κρατισμός και η διαφθορά. Τα ονομάζω ελέφαντες διότι το μέγεθός τους ως δομικών αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας είναι τεράστιο. Πίσω τους κρύβονται, δυστυχώς, βαθιά ριζωμένες κοινωνικές, πολιτικές και ιστορικές στρεβλώσεις, που ξεκίνησαν μαζί με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.
Το χειρότερο είναι ότι «παραδίδονται» σταθερά από γενιά σε γενιά και τείνουν να γίνουν τμήμα του DNA του Νεοέλληνα, καθώς μεταφέρονται ύπουλα αλλά σταθερά από γενιά σε γενιά. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί το πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει αυτή η ολέθρια παράδοση, που υπονομεύει κάθε προσπάθεια εκ βάθρων αλλαγής της ελληνικής οικονομίας.
Ένας άλλος παραλληλισμός είναι, όπως τον ονομάζω, οι πέντε τίγρεις. Αυτές είναι η υπερφορολόγηση, η ανεργία, το εξαιρετικά υψηλό κόστος ασφαλιστικών εισφορών, το κόστος χρήματος και τα κόκκινα δάνεια. Αυτά εκδηλώθηκαν και διογκώθηκαν τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν ριζώσει ακόμα και μπορούν να αντιμετωπιστούν γρήγορα.
Τούτο όμως μπορεί να γίνει μεθοδικά στην κατεύθυνση του εξορθολογισμού του φορολογικού και ασφαλιστικού κόστους, με μια ταυτόχρονη στοχευμένη πολιτική μείωσης των κόκκινων δανείων, η οποία θα συμβάλει μεσοπρόθεσμα στη μείωση και του κόστους χρήματος.
Όλα αυτά όμως προβάλλονται και βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να εξαπλωθούν λόγω του φαινομένου του λαϊκισμού. Αυτός επικράτησε, δυστυχώς, από την τάση που έχουμε να εμπιστευόμαστε την τύχη μας σε «εθνικούς σωτήρες».
Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα: Αντί να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του και και ως κύτταρο της κοινωνίας να συμβάλει δημιουργικά στην ανάκαμψη, πέφτουμε θύματα της δημαγωγίας, με αποτέλεσμα οι ελέφαντες να μεγαλώνουν και οι τίγρεις να αλωνίζουν έχοντας τη λέαινα να βασιλεύει. Απλή, σχηματική, αλλά πολύ ανάγλυφη πιστεύω είναι αυτή η αποτύπωση.
Όπως λέει ο Στέλιος Ράμφος, «άσε τους άλλους. Εσύ!» Δηλαδή, πιστεύω κυρίως στην ατομική ευθύνη, η οποία, εάν ενδυναμωθεί, τότε γίνεται δίκτυο. Από κει πρέπει να ξεκινήσουμε. Εδώ προσθέτω ότι ο καθένας μας ως πολίτης, ως κύτταρο αυτής της κοινωνίας, θα πρέπει να αναλάβει την ατομική του υποχρέωση και να συμβάλει στην απομάκρυνση των τίγρεων, των ελεφάντων και της λέαινας από την ελληνική κοινωνία.
Πρέπει να κινηθούμε στον άξονα «παράγω και εξάγω», αποφεύγοντας τη λέαινα του λαϊκισμού. Πρέπει να τελειώνουμε επειγόντως με το πρόβλημα της υπερφορολόγησης, προωθώντας τάχιστα τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού κόστους, δείχνοντας εμπιστοσύνη στην ιδιωτική οικονομία. Ο υγιής ιδιωτικός τομέας μπορεί να συμβάλει στη μείωση της μετανάστευσης (και όχι μόνο το Δημόσιο), στην κοινωνική συνοχή, στη λύση του έντονου δημογραφικού προβλήματος της χώρας μας.
Οι νέοι πρέπει να μάθουν ότι για να πάει μπροστά η οικονομία πρέπει να λαμβάνουν σωστές αποφάσεις, ακόμα και ρίσκο, να αποβλέπουν με εθνική στρατηγική στο μοντέλο παράγω-εξάγω και όχι σε παλαιότερα, προ 15ετίας, καταναλωτικά μοντέλα.
Αυτές τις επιλογές διαχρονικά στηρίζει ο ΣΕΒΕ, ζητώντας παράλληλα και αποτελεσματικά μέτρα καταπολέμησης της διαφθοράς.
Στο σημερινό διεθνές οικονομικό και ραγδαία μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον είναι μονόδρομος πια η επένδυση στην καινοτομία και την εξωστρέφεια, που πρέπει να γίνουν θεμελιώδεις και αλληλένδετοι πυλώνες της στρατηγικής μιας εταιρείας.
Οι δύο αυτοί πυλώνες, άλλωστε, μας βοήθησαν να βρισκόμαστε ανάμεσα στις πιο ταχέως αναπτυσσόμενες εταιρείες παραγωγής ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας της Ευρώπης και να εξάγουμε τα προϊόντα μας σε 72 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Σαφώς δε, είμαστε προσανατολισμένοι προς την καινοτομία. Και αυτή η τελευταία είναι ομαδική υπόθεση. Χωρίς κουλτούρα ομαδικότητας και ανθρώπινα δίκτυα, όπως προανέφερα, είναι αδύνατον να αναπτυχτεί μια επιχείρηση. Η καινοτομία, με άλλα λόγια, χωρίς την ομαδικότητα είναι απλώς «κε-νο-τομία!
Τούτο προϋποθέτει να είσαι ανοιχτός στην αλλαγή, να αμφισβητείς την ίδια σου την επιτυχία και να αναζητάς το επόμενο στάδιο, να μην φοβάσαι την ανάληψη ρίσκου και να είσαι προνοητικός στην αλλαγή.
Η ρομποτική, όμως, είναι ο δρόμος του μέλλοντος στις επιχειρήσεις. Η 4η βιομηχανική επανάσταση (industry 4.0), με την είσοδο των ρομπότ στη ζωή μας και στο εργασιακό περιβάλλον, θα επιφέρει ριζικές αλλαγές οι οποίες θα ορίσουν το μέλλον της εργασίας και όχι μόνο.
*Πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγών Βορείου Ελλάδος και CEO της Olympia Electronics.
