Του Δημήτρη Στεργίου
Πλήρης επιβεβαίωση, για μίαν ακόμη φορά, του Αριστοτέλη μετά τη νέα σημαντικότατη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στο σημερινό κράτος, την τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, για να αντιμετωπιστούν οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις στα νοσοκομεία του ψυχορραγούντος ΕΣΥ, που ευθύνονται για τον θάνατο τουλάχιστον 1.600 ανθρώπων και δεκάδων χιλιάδων νοσηλειών ετησίως.
Πρόκειται για την ευεργεσία, έτσι όπως μάλιστα κορυφώθηκε και εξελίχθηκε σε εθνική προσφορά από Ελληνοβλάχους, χάρις στους οποίους έχει «οικοδομηθεί» με δικές τους προσφορές η μισή Αθήνα ή έχουν ανεγερθεί τα εντυπωσιακότερα οικοδομήματα στην πρωτεύουσα, και συνεχίζεται και σήμερα από μεγάλες (κυρίως ιδιωτικές) επιχειρήσεις και επιχειρηματίες, αλλά τότε δεν υπήρχαν «προοδευτικές» ή «αριστερές» κυβερνήσεις για να τις απορρίπτουν!
Έτσι, η νέα, πλουσιότατη, ευεργεσία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος δικαιώνει απολύτως την επισήμανση του Αριστοτέλη ότι «η γενναιοδωρία εκδηλώνεται μόνο από τη χρήση της περιουσίας και της ιδιοκτησίας», αλλά δεν είχε προβλέψει και το μίσος του κρατισμού προς αυτήν, όπως έχει εκδηλωθεί πολλάκις τα τελευταία χρόνια με επιβαρύνσεις (φορολογία) και απορρίψεις κι άλλων δωρεών!!!
Η ευεργεσία ή γενναιοδωρία ή η χορηγία, λοιπόν, η οποία έχει εξελιχθεί στη χώρα μας σε ένα σημαντικό θεσμό προώθησης μεγάλων έργων ή πρωτοβουλιών, έχει δεινοπαθήσει τα τελευταία χρόνια, αφού κι αυτή δεν έμεινε έξω από τις φορολογικές δαγκάνες του κράτους.
Έτσι, το κράτος, το οποίο εμφανίζεται σχεδόν ανίκανο να επιτελέσει μεγάλα πολιτιστικά ή κοινωνικά έργα, «τιμωρεί» κι εκείνους που έρχονται αρωγοί στην υλοποίηση σημαντικών πρωτοβουλιών στο χώρο του πολιτισμού, της παιδείας, της επιστήμης, της τέχνης και της υγείας, με την επιβολή της γνωστής φορολογίας στις χορηγίες!
Από τα «Πολιτικά» Β΄ (1263a) του Αριστοτέλη αναδημοσιεύομε χαρακτηριστικό απόσπασμα (σε μετάφραση από τη σειρά «Οι Έλληνες» των Εκδόσεων «Κάκτος») που αναφέρεται στη γενναιοδωρία ή την προσφορά ή τη χορηγία:
«Είναι, λοιπόν, φανερό ότι είναι καλύτερα η περιουσία να είναι ιδιόκτητη, αλλά η χρήση κοινή. Το πώς θα γίνει αυτό είναι έργο αποκλειστικά του νομοθέτη. Είναι απερίγραπτο το πόση ευχαρίστηση προκαλεί σε κάποιο η σκέψη ότι κάτι του ανήκει. Είναι φυσικό ν΄ αγαπάει κανείς τον εαυτόν του, δεν είναι μάταιο. Δίκαια όμως κατακρίνεται και η φιλαυτία. Και φιλαυτία δεν είναι να αγαπάμε τον εαυτόν μας, αλλά να τον αγαπάμε πολύ περισσότερο από όσο πρέπει.
Το ίδιο ισχύει και για το φιλοχρήματο, μιας και όλοι οι άνθρωποι αγαπούν τα χρήματα. Είναι όμως η γλυκύτερη απόλαυση η καλοσύνη και η βοήθεια προς τους φίλους ή τους φιλοξενουμένους ή τους συντρόφους. Τούτο όμως συμβαίνει μόνο όταν υπάρχει ιδιοκτησία. Δεν γίνεται όταν η πόλη θεωρείται πάρα πολύ ένα πράγμα.
Τότε μάλιστα δεν υπάρχει δυνατότητα να εκδηλωθούν δύο άλλες αρετές, η σωφροσύνη προς τις γυναίκες (διότι καλό είναι να μην πλησιάζει κανείς τη γυναίκα του άλλου), και η γενναιοδωρία σε σχέση με την περιουσία. Στην κοινοκτημοσύνη δεν μπορεί κανείς να δείξει γενναιοδωρία, ούτε μπορεί να προχωρήσει σε γενναιόδωρες πράξεις. Η γενναιοδωρία εκδηλώνεται μόνο στη χρήση της περιουσίας….».
Παρατηρήσατε, ασφαλώς, την επισήμανση του Αριστοτέλη, ότι, δηλαδή, στην «κοινοκτημοσύνη», δηλαδή, στον «κομμουνισμό», δεν μπορεί κανείς να προχωρήσει σε γενναιοδωρία!
Αλλά, πώς θα μπορούσε να προβλέψει ο Αριστοτέλης ότι 2.300 περίπου χρόνια μετά, στη χώρα του, την Ελλάδα, με την εξέλιξή της σε τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, όχι μόνο δεν μπορούσαν να γίνονταν γενναιοδωρίες από κυβερνήσεις ορεγόμενες την «κοινοκτημοσύνη», αλλά και να απορρίπτουν κιόλας εκείνες της ατομικής ιδιοκτησίας ,η οποία νιώθει «απερίγραπτη ευχαρίστηση» να προσφέρει σε φίλους ή αναξιοπαθούντες ή, σήμερα, σε ένα χρεοκοπημένο κράτος!
Λοιπόν, τον Σεπτέμβριο του 2017, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε συνέχεια συζητήσεων με το υπουργείο Υγείας, που υπέδειξε τις μεγαλύτερες, κατά προτεραιότητα, ανάγκες στον τομέα της υγείας στην Ελλάδα, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αναλάβει εξ ολοκλήρου τη χρηματοδότηση σειράς έργων υποδομών και εκπαίδευσης για την ενίσχυση της Υγείας στην Ελλάδα, με προϋπολογισμό που αναμενόταν να προσεγγίσει τα 300 εκατ. ευρώ.
Μάλιστα, την τυπική έναρξη υλοποίησης των δωρεών του Ιδρύματος σε όλη την επικράτεια σήμανε η υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Ιδρύματος στις 21 Μαρτίου, 2018, στο Μέγαρο Μαξίμου. Για περισσότερους από 15 μήνες, όπως αναφέρει το Ίδρυμα, είχε επιδοθεί σε μία τεράστια προσπάθεια να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση για τον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής δράσης. Τελικά, πριν από λίγες ημέρες, το Ίδρυμα ανακοίνωσε τη θλιβερή εξέλιξη:
«Η αρμόδια ομάδα έργου του Ελληνικού Δημοσίου δεν κατέθεσε ώριμη και ολοκληρωμένη πρόταση προς αξιολόγηση στο ΙΣΝ που θα διασφάλιζε την ομαλή πορεία της δράσης. Επιπλέον, μόλις πριν από λίγες ημέρες, το ΙΣΝ πληροφορήθηκε ότι, παρεμφερής εκπαιδευτική δράση, ασύμβατη με την ολοκληρωμένη αρχική πρότασή του προς το υπουργείο, βρίσκεται ήδη υπό υλοποίηση από φορέα του Ελληνικού Δημοσίου (ΕΔ), με πόρους του ΕΔ.
Ως εκ τούτου, και δεδομένων των μονομερών εξελίξεων, το ΙΣΝ ενημέρωσε το υπουργείο Υγείας ότι η δωρεά του για την εν λόγω δράση δεν μπορεί να υλοποιηθεί όπως είχε εξαρχής σχεδιαστεί και κατά συνέπεια ακυρώνεται» συνεχίζει η ανακοίνωση. Καταλήγοντας, το ΙΣΝ δηλώνει πάντως την επιθυμία να συμβάλει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, στη βελτίωση της δημόσιας υγείας, και στο πλαίσιο αυτό αναφέρει πως «θα εξακολουθήσει να εξετάζει, στο άμεσο μέλλον, το ενδεχόμενο υποστήριξής του προς τον σκοπό αυτό, μέσω συνεργασιών με άλλους φορείς».
Είχαν προηγηθεί κι άλλες παρόμοιες αρνήσεις «μιαρών» δωρεών!
Θα περίμενε κανείς ότι σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, με μειωμένους ή με μη εκταμιευμένους (για πολλούς δημόσιους φορείς) προϋπολογισμούς, θα επιθυμούσαν οι επίσημοι διαχειριστές των εθνικών πόρων και της πολιτιστικής κληρονομιάς να δέχονταν ασμένως δωρεές ή χορηγίες για την ανάληψη σημαντικών πρωτοβουλιών και προώθηση σημαντικών δραστηριοτήτων σε όλους τους τομείς. Αμ δε!
Διότι, δεν είναι η πρώτη φορά που αυτές οι δωρεές ή χορηγίες απορρίπτονται, προφανώς ως «μιασμένα» ή ως «καπιταλιστικά» λεφτά! Διαβάστε:
-Στις 8 Σεπτεμβρίου 2015 ανακοινώθηκε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου αρνήθηκε χορηγία 280.000 ευρώ της Μαριάννας Λάτση, στη μνήμη του Νίκου Κούρκουλου, για την ίδρυση και τον τρόπο λειτουργίας του Τμήματος Σπουδών Σκηνοθεσίας στη Δραματική Σχολή του.
-Είχε προηγηθεί η άρνηση πριν από λίγο καιρό από το υπουργείο Πολιτισμού χορηγίας Λάτση για αρχαιολογικές έρευνες!
-Τον Απρίλιο του 2015, οι Γιώργος Καρακατσιώτης και Βαγγέλης Πτερνέας, δύο από τους καλύτερους προγραμματιστές της χώρας, ιδρυτές της εταιρείας παραγωγής λογισμικού Light Buzz και οι άνθρωποι πίσω από το πολυβραβευμένο Acropolis Rock, έναν πρωτοποριακό ηλεκτρονικό ξεναγό της Ακρόπολης, επισκέφθηκαν το υπουργείο Πολιτισμού και το ενημέρωσαν ότι επιθυμούν να δωρίσουν την υπηρεσία στο κράτος.
Για αντάλλαγμα, δεν ζητούσαν απολύτως τίποτα. Η συνέχεια; Η δωρεά … απορρίφθηκε από το Ταμείο Αρχαιολογικών πόρων ύστερα από πέντε μήνες, στις αρχές Σεπτεμβρίου και μετ΄ ευχαριστιών.
Παρόμοια περιπέτεια είχε, αν θυμάμαι καλά, και η πρόταση-χρηματοδότηση επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από το Ίδρυμα Ωνάση της δημιουργίας Παγκόσμιου Καρδιολογικού Κέντρου στην Κω, στην πατρίδα του Ιπποκράτη!!!
Ιδού τώρα κι ένα παλαιό, πολύ παλιό τέτοιο κρούσμα! Το 1976 η χώρα μας κατόρθωσε να πάρει από το ΝΑΤΟ ένα κονδύλι 2 εκατ. δολαρίων για την ίδρυση στην Κοζάνη ενός Κέντρου Ερευνών Λιγνίτη. Όμως, τότε εκδηλώθηκε μια λυσσώδης αντίδραση από τις τότε «δημοκρατικές και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις», οι οποίες ματαίωσαν την προσπάθεια αυτή, διότι τα χρήματα αυτά δίδονταν από τους … «ιμπεριαλιστές»!
Ωστόσο, 13 χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1989, ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπους, κατά την επίσκεψή του στην Ουγγαρία ανακοίνωσε, μεταξύ άλλων, και τη δωρεάν 5 εκατ. δολαρίων για την ίδρυση ενός Κέντρου Ερευνών για την Προστασία του Περιβάλλοντος.
Όμως, τότε η «κουμμουνιστική» Ουγγαρία αποδέχθηκε τη δωρεά αυτή του Μπους με ευχαριστίες, σε αντίθεση με τη δημοκρατική Ελλάδα!
Αλήθεια, πόσο για μίαν ακόμη φορά δικαιώνεται o Αριστοτέλης, ο οποίος έλεγε ότι «οι χορηγίες γίνονται μόνο από την ιδιωτική πρωτοβουλία», αλλά δεν είχε προβλέψει ότι δεν θα γίνονταν δεκτές από «προοδευτικούς» εκπροσώπους του Δημοσίου…
