Της Νίκης Κεραμέως*
Μια οικογενειακή επιχείρηση μισθώνει, μετά από διαγωνισμό, το κυλικείο μιας πανεπιστημιακής μονάδας της περιφέρειας. Δύο χρόνια αργότερα ζητάει από το δικαστήριο να γίνει αναπροσαρμογή του μισθώματος, μεταξύ άλλων, λόγω εκτεταμένων καταλήψεων που δεν επέτρεψαν την απρόσκοπτη λειτουργία του ιδρύματος.
Το δικαστήριο απορρίπτει την αγωγή, κρίνοντας ως προς το σκέλος αυτό ότι οι καταλήψεις σε πανεπιστημιακούς χώρους δεν αποτελούν απρόβλεπτο γεγονός.
Δεν πρόκειται για μυθοπλασία, αλλά για πραγματική ιστορία στην Ελλάδα του σήμερα. Εδώ που η εξαίρεση γίνεται συχνά ο κανόνας, και η παρέκκλιση από το κανονικό εμφανίζεται ως νέα κανονικότητα.
Η Ελλάδα αναζητεί ακόμη το βηματισμό της, ώστε να πάψουν να είναι ζητούμενα τα αυτονόητα. Στις προηγμένες δημοκρατίες, για παράδειγμα, είναι αυτονόητο ότι το κράτος βελτιώνει διαρκώς τις λειτουργίες και την αποτελεσματικότητά του με γνώμονα την εξυπηρέτηση του πολίτη και τη στήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ότι το πολίτευμά μας χρειάζεται τα κατάλληλα θεσμικά αντίβαρα για να περιορίζεται η αυθαιρεσία της εξουσίας και ότι η δικαιοσύνη λειτουργεί χωρίς εξαρτήσεις από την εκτελεστική εξουσία.
Ότι καθηγητές και φοιτητές μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και να κινούνται με ασφάλεια στα πανεπιστήμια και ότι ο νόμος εφαρμόζεται παντού χωρίς ανοχή σε κάθε είδους άβατα. Ότι κάθε πολίτης και η ιδιωτική του περιουσία χρήζουν προστασίας, και ότι ψηφισμένοι νόμοι – όπως ο αντικαπνιστικός – εφαρμόζονται στην πράξη, και τόσα άλλα. Δυστυχώς, στην Ελλάδα συνεχίζουμε να βλέπουμε τον κόσμο ανάποδα.
Είναι αλήθεια ότι κάποιες από τις παθογένειες αυτές ανάγονται σε παρελθόντα χρόνο.
Είναι, όμως, επίσης αλήθεια ότι τα φαινόμενα κανονικοποίησης των στρεβλώσεων αυτών αυξήθηκαν εκθετικά τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Είτε από ιδεοληψία, είτε από διαχειριστική ανεπάρκεια. Το ζητούμενο σήμερα είναι να ανασχεθεί η πορεία αυτή. Να συμπορευτεί η Ελλάδα με τις προηγμένες δημοκρατίες ως προς την επιδίωξη και την εμπέδωση εν πολλοίς αυτονόητων αξιών για ένα κράτος δικαίου και ελεύθερης οικονομίας.
Οι προγραμματικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας αποτελούν, πιστεύω, την μόνη ευκαιρία, και συνάμα εγγύηση, ότι η χώρα θα βαδίσει με σιγουριά προς την κατεύθυνση αυτή. Με σταθερότητα, αποτελεσματικότητα και προοπτική. Και τούτο, γιατί η υποκείμενη λογική και κοινή συνισταμένη των θέσεων αυτών είναι, εντέλει, ότι οι ατομικές ελευθερίες και το δημόσιο συμφέρον προάγονται καλύτερα από ανοικτούς θεσμούς, ανοικτή οικονομία και εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας για όλους. Και οι προτεραιότητες που έχει ήδη θέσει η Νέα Δημοκρατία για την επόμενη μέρα δεν καταλείπουν αμφιβολία.
Ενδεικτικά:
Στην οικονομία, η μείωση της φορολογίας και η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, που θα επιτρέψει σταδιακά την ανάληψη κινδύνων και την προσέλκυση επενδύσεων, παράλληλα με την ουσιαστική μείωση των πάσης φύσης ρυθμιστικών και γραφειοκρατικών εμποδίων, μπορεί να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας και να δημιουργήσει νέο πλούτο. Να μεγαλώσει η πίτα για όλους, και να σταματήσει η αναδιανομή της φτώχειας.
Στην παιδεία, ενισχύονται η αυτονομία και η εξωστρέφεια των δομών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και οι ίσες ευκαιρίες μέσω της επέκτασης του θεσμού των πρότυπων και πειραματικών σχολείων. Επιδιώκεται η ουσιαστικότερη διασύνδεση των πανεπιστημίων με την πραγματική οικονομία, επενδύσεις στην προσχολική αγωγή και στην επαγγελματική εκπαίδευση. Υπερασπιζόμαστε το πρότυπο της αριστείας, γιατί πιστεύουμε στην αξία του να υπερβαίνεις κανείς τις δυνατότητές του, να ξεπερνά διαρκώς τον εαυτό του.
Η ασφάλεια, δικαίωμα κάθε πολίτη, αποτελεί αυτονόητη προϋπόθεση ελευθερίας και δημοκρατίας. Στις άμεσες παρεμβάσεις περιλαμβάνονται η κατάργηση καταστροφικών νομοθετικών παρεμβάσεων που έστειλαν μήνυμα ανοχής στην ανομία και παραβατικότητα, η αναδιοργάνωση και ενδυνάμωση των σωμάτων ασφαλείας. Έγκαιρη και καθολική εφαρμογή του νόμου, χωρίς εκπτώσεις και παραχωρήσεις, για τον περιορισμό της εγκληματικότητας
Είναι αυτονόητα, αλλά παραμένουν ζητούμενα.
*Δικηγόρος και υποψήφια βουλευτής στο Βόρειο Τομέα των ΄Β Αθηνών.
