Της Χριστίνας Σακελλαρίδη*
Μπροστά σε νέες προκλήσεις βρίσκεται η ελληνική οικονομία, η οποία καλείται να ανακτήσει τον βηματισμό της και να εισέλθει σε έναν νέο ενάρετο κύκλο, ύστερα από δέκα επίπονα χρόνια.
Η έξοδος από τα Μνημόνια ήταν η αρχή, και όχι το τέλος…Ο δρόμος παραμένει δύσκολος και ανηφορικός καθώς μένει να γίνουν πολλά ακόμη. Ο τερματισμός των προγραμμάτων σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καλλιεργήσει το έδαφος για εφησυχασμό.
Αντίθετα χρειάζεται εγρήγορση, και προσήλωση στην εφαρμογή και υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για την άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων και μετάβαση του Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα στην ψηφιακή εποχή, αλλά και ουσιαστικά μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης.
Υψίστης προτεραιότητας είναι η αποκατάσταση της ρευστότητας, μη ολική και πλήρης άρσης των capital controls και η μείωση της φορολογίας, που υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα και την προοπτική της ταχύτερης ανάκαμψης των ελληνικών επιχειρήσεων.
Η ροή χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα, κυρίως προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν και τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας επείγει να ομαλοποιηθεί. Έτσι θα δοθεί η απαραίτητη ανάσα στην αγορά που εξακολουθεί να ταλανίζεται από την έλλειψη κεφαλαίων.
Η ρευστότητα ισοδυναμεί με «οξυγόνο». Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να κινηθεί η οικονομία. Είναι μείζονος σημασίας θέμα, που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής στην προσπάθεια επιστροφής στην ανάπτυξη. Εξάλλου, «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν γενέσθαι» όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι. Το «θαύμα των ελληνικών εξαγωγών» δεν μπορεί να συνεχισθεί, προσφέροντας πολύτιμα έσοδα στα Δημόσια Ταμεία και συντηρώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας χωρίς τα απαραίτητα «καύσιμα».
Είναι κρίσιμο να «ανοίξει η κάνουλα» προς την υγιή επιχειρηματικότητα, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την αναθέρμανση της επενδυτικής δραστηριότητας. Η προσέλκυση νέων επενδύσεων μέσα από ένα συγκροτημένο σχέδιο, το οποίο θα περιλαμβάνει φορολογικά και άλλα κίνητρα πρέπει επίσης να μπει σε πρώτο πλάνο.
Επενδύσεις που θα εστιάζουν στον παραγωγικό τομέα ο οποίος υπέστη πρωτοφανή συρρίκνωση από την παρατεταμένη κρίση. Μεγάλες πολυεθνικές αλλά και ελληνικές επιχειρήσεις αποφάσισαν να τερματίσουν τη λειτουργία παραγωγικών μονάδων ενώ άλλες επέλεξαν να μεταφέρουν την έδρα τους εκτός συνόρων. Σε χώρες και περιοχές όπου η επιχειρηματικότητα αντιμετωπίζεται ευνοϊκότερα.
Χρειαζόμαστε μονάδες παραγωγής που θα τροφοδοτούν με φθηνές πρώτες ύλες τις εξαγωγικές επιχειρήσεις και παράλληλα θα εξάγουν ανταγωνιστικά προϊόντα. Είναι ζωτικής σημασίας να απεξαρτηθεί η χώρα από τις εισαγωγές και να μετριασθεί το εμπορικό έλλειμμα.
Είναι σαφές πως η παραγωγή πλούτου είναι μονόδρομος. Μόνο έτσι θα μπορέσει η χώρα να δημιουργήσει καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και θα βάλει φρένο στο οδυνηρό «brain drain». Μόνο έτσι θα οικοδομήσει ένα Κοινωνικό Κράτος που σέβεται τους πολίτες του και θα παρέχει ανάλογες υπηρεσίες. Χωρίς νέο πλούτο, απλά θα περιοριστούμε στη διανομή της φτώχειας.
Και για να παραγάγουμε νέο πλούτο πρέπει να εργαστούμε για την ανάπτυξη. Όλοι μαζί από κοινού, κόμματα και πολίτες. Πρέπει να φορέσουμε τη φανέλα της «Εθνικής Ελλάδος». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε διαιρέσεις. Ο στόχος πρέπει να είναι ένας για όλους τους Έλληνες: Επιστροφή στη Βιώσιμη Ανάπτυξη.
Στο επίκεντρο πρέπει να τεθούν οι Εξαγωγές και η Παραγωγή. Στον πυρήνα της στρατηγικής που θα συμφωνήσουμε πρέπει να μπει το δίπολο «Παράγω-Εξάγω».
Οι ελληνικές εξαγωγές έχουν όλες τις δυνατότητες να σηκώσουν ακόμη πιο ψηλά τα σημαία της χώρας, και να συμβάλλουν στην «αναγέννηση» της οικονομίας. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα υπάρξουν κατάλληλες πολιτικές που θα διευκολύνουν το έργο τους. Η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις να διεκδικήσει μια θέση ως παγκόσμιος εξαγωγικός παίκτης, εφόσον έχει πίστη και αποκτήσει σχέδιο.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να συμβιβαστούμε στην υποανάπτυξη και στη μετριότητα. Οι συνθήκες για να κάνουμε ως χώρα και ως οικονομία το μεγάλο άλμα μπροστά υπάρχουν και είναι ευνοϊκές. Αρκεί να δουλέψουμε σκληρά και ομαδικά, αφήνοντας οριστικά πίσω το φαύλο παρελθόν και τις πρακτικές που μας έφεραν ένα βήμα πριν από την καταστροφή. Δεν πρέπει να χάσουμε το «παράθυρο ευκαιρίας» που ανοίγει…
*Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων
