του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Ο κύριος F.Q. είναι ανώτατο στέλεχος της Γαλλικής Αστυνομίας, με λαμπρές σπουδές στο δίκαιο και την εγκληματολογία, απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Αστυνομίας και συγγραφέας. «…Στην Νότια Ευρώπη», μας λέει, «το οργανωμένο έγκλημα ισλαμοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς. Και μη νομίζετε ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει εξαίρεση στην εξέλιξη αυτή. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της νέας αυτής κατάστασης είναι η ευρεία πλέον συμμετοχή συγκεκριμένων κρατών στα τεκταινόμενα, με αποτέλεσμα το οργανωμένο έγκλημα να έχει από καιρό τώρα παγκοσμιοποιηθεί. Είναι δε πολύ καλά οργανωμένο και από τεχνολογικής πλευράς, γεγονός που το κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο…».
Υπό αυτή την έννοια αποτελεί τραγική αφέλεια να θεωρεί κανείς τους τζιχαντιστές ως ιδεολογικά και θρησκευτικά ενεργούμενοι μόνον… Στη Γαλλία ο τζιχαντισμός είναι κορυφαίος κλάδος του οργανωμένου εγκλήματος και αυτό το τελευταίο δεν έχει καμμιά σχέση με τις γνωστές ιδεολογικο-πολιτικές μπαρούφες Αυτές οι τελευταίες είναι το τελευταίο σκαλοπάτι που επιτρέπει σε ψυχικά ανισόρροπα άτομα να καταφύγουν στην τυφλή βία για λόγους εκτόνωσης. Να έχετε υπόψη σας ότι το 1989, μαζί με το τείχος του Βερολίνου, κατέρρευσαν και άλλα τείχη, με αυτό της εγκληματικότητας να είναι το σοβαρότερο. Η πτώση του τείχους άνοιξε νέες προοπτικές σε εγκληματικές οργανώσεις που βρίσκονταν στον κομμουνιστικό κόσμο και οι οποίες, ξαφνικά είδαν να διανοίγονται μπροστά τους νέες προοπτικές. Είναι ξεκάθαρο έτσι ότι μετά την πτώση του τείχους, το οργανωμένο έγκλημα μπήκε σε νέα και χαοτική εποχή, στο πλαίσιο της οποίας «πολιτική, ιδεολογία και μαφίες παντρεύονται».
Με αφετηρία τις παραπάνω παρατηρήσεις του, ο έμπειρος και εξαιρετικά διαβασμένος Γάλλος αστυνομικός, αφήνει να υπονοηθεί ότι σε συγκεκριμένες περιοχές της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου της Ελλάδας, της Αλβανίας, της Βόρειας Μακεδονίας, του Κοσσυφοπεδίου και της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης παρατηρείται η «καμοροποίηση» τους, ενίοτε δε και με την άμεση συμβολή ακροαριστερών και ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών. Περιοχές της Μασσαλίας, της Σεβίλλης, του Παρισιού, των Βρυξελλών και της Αθήνας, σταδιακά περιέρχονται στα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος, τα οποία όχι λίγες φορές έχει και πολιτική στήριξη. Κατά συνέπεια, μέσα σε μεγάλες πόλεις υπάρχουν μαφιοποιημένες περιοχές, έτοιμες να προκαλέσουν σημαντικές αναταραχές στην κοινωνική και οικονομική τους ζωή και στις οποίες το οργανωμένο έγκλημα καταφέρνει να έχει και πολιτική νομιμοποίηση. Τα Εξάρχεια είναι περίπου μια τέτοια περίπτωση.
«…Έχουμε μπροστά μας μια νέα μορφή πολέμου που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και που θα είναι μακράς διαρκείας στις αναπτυγμένες κοινωνίες», τονίζει ο Ισπανός κοινωνιολόγος Χοσέ Αλβαρέζ, συγγραφέας επίσης ενός βιβλίου για παγκοσμιοποίηση του τζιχαντισμού. Υποστηρίζει δε ότι «ανοίγονται για τις προηγμένες δυτικές κοινωνίες νέα συγκρουσιακά πεδία, τα οποία δεν έχουν καμμιά σχέση με το παρελθόν. Ακόμα χειρότερα, αυτές οι νέες μορφές εγκληματικότητας ενισχύονται και από την ανάπτυξη των σύγχρονων τεχνολογιών, γεγονός που κάνει την αντιμετώπισή τους πιο περίπλοκη και εξαιρετικά εκλεπτυσμένη…».
«…Το οργανωμένο έγκλημα», τονίζει ο Αλεξ Ντεπρώ, μέλος μεγάλου νομικού γραφείου στις Η.Π.Α. «…έχει πάρει μεγάλες και εξαιρετικά πολύπλοκες διαστάσεις και για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά απαιτεί υπερσύγχρονα μέσα και πολύ καταρτισμένους ανθρώπους…».
Από πλευράς τζίρου, οι τελευταίες εκθέσεις της Ιντερπόλ και του FBI υπολογίζουν ότι το οργανωμένη έγκλημα αντιπροσωπεύει περί τα 1.700 δις. δολλάρια ετήσιο τζίρο, με κύριες πηγές τα ναρκωτικά, τα όπλα, το λαθρεμπόριο, τη σωματεμπορία και τις πωλήσεις «προστασίας».
Οι δε προβλέψεις λένε ότι με την ανάπτυξη και των κινεζικών μαφιών στη διεθνή οικονομία, το οικονομικό έγκλημα θα γνωρίσει νέες «καλές ημέρες», καθώς θα αποκαταστήσει και πρόσθετα ερείσματα στις διασυνδέσεις του με την διεθνή παραοικονομία. Αυτή η τελευταία εξάλλου εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύει το 15% του παγκόσμιου Α.Ε.Π., ήτοι περί τα 1.600 δισ. δολλάρια.
Και από την άποψη αυτή, είναι πολύ παράξενο πως τα αστρονομικά αυτά νούμερα δεν απασχολούν καθόλου «προοδευτικούς» και άλλους τινές οικονομολόγους, οι οποίοι από το πρωί έως το βράδυ ψάχνουν τρόπους υπερφορολόγησης εισοδημάτων, αλλ’ όχι καταπολέμησης των ενίοτε παράνομων τρόπων απόκτησής τους. Ίσως αυτό να οφείλεται, όπως έγραψε και ο μεγάλος Vargas Llosa, στο γεγονός ότι κάποιες εγκληματικές οργανώσεις έχουν και μαρξιστική σημαία. Κάτι ξέρουν οι τραμπούκοι των FARC στη Λατινική Αμερική, οι οποίοι δολοφονούν στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης Ακόμα χειροτέρα όμως βρίσκονται άνθρωποι που τα καθάρματα αυτά τα έχουν και περί πολλού για το «κοινωνικό τους έργο!!!
