του Χρήστου Κολώνα
Η οπλοποίηση… του φυσικού αερίου από τη Μόσχα σε βάρος της Ευρώπης και των πολιτών της ανέδειξε και στους πλέον δύσπιστους το πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το συγκεκριμένο ορυκτό καύσιμο στα χέρια αναθεωρητικών ηγεσιών.
Χωρίς να υπάρχει διάθεση δαιμονοποίησης του φυσικού αερίου καθώς χάρη σε αυτό οι οικονομίες αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται αλλά και οι κοινωνίες συνεχίζουν να ευημερούν. Επίσης το φυσικό αέριο θα είναι και το μεταβατικό καύσιμο προς την πράσινη εποχή.
Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι, όμως, εκείνες που μπορούν να παρέχουν ενεργειακή ανεξαρτησία. Ο ήλιος και ο άνεμος δεν οπλοποιούνται… Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι καθαρή και δεν ρυπαίνει το περιβάλλον. Δεν αποτελούν αιτία πολέμου. Είναι πηγές ειρήνης, συνεργασίας, αλληλεγγύης και βιώσιμης ανάπτυξης.
Ελλάδα- Αυστρία – Γερμανία
Την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστας Σκρέκας έκανε γνωστή πρόταση της Αθήνας προς τη Βιέννη και το Βερολίνο για μία απευθείας ηλεκτρική διασύνδεση μεταξύ των χωρών της Ελλάδας, της Αυστρίας και της Γερμανίας. Ουσιαστικά πρότεινε μία λεωφόρο ηλεκτρισμού… Η πράσινη ενέργεια που θα παράγεται από τις ελληνικές ΑΠΕ θα μεταφέρεται και σε άλλες χώρες. Τα οφέλη της «καθαρής» ηλεκτρικής ενέργειας θα μοιράζονται και σε άλλους λαούς.
Η Γερμανία αν και η ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης, με τον πόλεμο της Ουκρανίας είναι η πλέον ζημιωμένη ενεργειακά από το φυσικό αέριο και την υψηλή εξάρτηση από το ρωσικό καύσιμο. Αναζητά λοιπόν, απεγνωσμένα, εναλλακτικές πηγές ενεργειακού εφοδιασμού. Και ζητά πράσινη ενέργεια.
Το σχέδιο «Ήλιος»
Ένα αντίστοιχο σχέδιο, το «Ήλιος», είχε προτείνει και παρουσιάσει το 2012 ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ο τότε συνεργάτης του Δρ. Γιώργος Στάμτσης και ο τότε γενικός γραμματέας Ενέργειας Κώστας Μαθιουδάκης έτρεξαν τον σχεδιασμό του project το οποίο συνοδευόταν και μία μεγάλη ηλεκτρική διασύνδεση της Ελλάδας με τα Δυτικά Βαλκάνια. Το «Ήλιος» προέβλεπε την ανάπτυξη σε δημόσιες και αναξιοποιητες εκτάσεις και ακίνητα την ανάπτυξη φωτοβολταϊκών πάρκων. Η παραγόμενη καθαρή ηλεκτρική ενέργεια θα μεταφέρονταν στις χώρες της Αδριατικής καταλήγοντας στη Γερμανία. Το επενδυτικό σχέδιο είχε προταθεί και ως «έργο κοινού ενδιαφέροντος» στην Ε.Ε.
Η προτεινόμενη λεωφόρος ηλεκτρισμού είχε και τη γεωπολιτική της σημασία καθώς δημιουργούσε και τις προϋποθέσεις της πληρέστερης ενσωμάτωσης στην Ε.Ε. χωρών των δυτικών Βαλκανίων, όπως της Αλβανίας και της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης. Επίσης θα συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη συνολικά των χωρών της Αδριατικής. Φυσικά και της Ελλάδας, η οποία τότε έμπαινε στην πονεμένη δεκαετία των μνημονίων.
Απουσία οράματος
Το έργο αυτό δεν προχώρησε ποτέ… Οι πολιτικές ηγεσίες της εποχής δεν αντιλαμβάνονταν τη σημασία της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και τη σπουδαιότητα των ΑΠΕ για την ενεργειακή ανεξαρτησία τους.
Τώρα βλέπουν πιο καθαρά… Αν και θα έπρεπε ως πολιτικοί να οραματίζονται και να σχεδιάζουν μακροπρόθεσμα και με πρόνοια για το μέλλον. Πριν δηλαδή σκάσει το κακό…
Οι λεωφόροι «πράσινης» ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει να αποτελέσουν το νέο όραμα της Ε.Ε. και να ανοίξουν… Να αρθούν τα όποια εμπόδια ώστε οι λαοί να απολαμβάνουν ειρήνη και ευημερία.
*πρώτη δημοσίευση: In.gr
