ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

«Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Την ώρα που η ανεργία καλπάζει κα η παραγωγική μηχανή δουλεύει με το 70% της δυναμικότητός της, το ελληνικό κράτος και οι μηχανισμοί του κάνουν ό,τι μπορούν για να υπονομεύσουν ακόμα και αυτή την κατάσταση. Και στην συνέχεια μάς ζητούν να κάνουμε και επενδύσεις». Αυτά μάς είπε κορυφαίος παράγοντας της ελληνικής βιομηχανίας και γεγονός είναι ότι πίσω από τα λόγια του κρύβονται οδυνηρές πραγματικότητες.

Η ελληνική παραγωγική μηχανή δέχεται πλήγματα από παντού, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει πλέον από πού να πρωτοφυλαχτεί. Όπως έχουμε κατ’ επανάληψιν γράψει από τις στήλες αυτές, η ελληνική γραφειοκρατία ζη και βασιλεύει. Γνωστή μεγάλη βιομηχανία, για παράδειγμα, ταλαιπωρείται 14 μήνες για να πάρει άδεια επεκτάσεως των εγκαταστάσεών της. Επενδυτές από το Κατάρ δηλώνουν ότι «η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από επενδυτές, αλλά από μαζοχιστές». Από την πλευρά του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως απειλεί τους επενδυτές με δημεύσεις και τους αποκαλεί «πειρατές». Την ίδια στιγμή, κυβερνητικοί παράγοντες κατηγορούν την βιομηχανία για άνοδο των τιμών, όταν επίσημες έρευνες καταξιωμένων φορέων συμπεραίνουν το αντίθετο.

Πέρα από όλα αυτά, όμως, η ελληνική βιομηχανία αντιμετωπίζει σήμερα και πολύ σοβαρό πρόβλημα ενεργειακού κόστους –το οποίο η κυβέρνηση δεν θέλει καν να ακούσει, φοβούμενη τις αντιδράσεις του κρατικού μονοπωλίου, που είναι η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ). Ως φαίνεται δε, στο επίπεδο αυτό η κατάσταση είναι εξόχως σοβαρή και σίγουρα απειλητική για την λειτουργία μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων στην χώρα μας.

Σε πρόσφατη συνομιλία που είχαμε μαζί του στην Λάρισα, ο πρόεδρος της κλωστοϋφαντουργικής εταιρείας Επίλεκτος (και πρόεδρος του ΣΕΒ Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος) κ. Ευριπίδης Δοντάς εξέφρασε την έντονη δυσφορία του για την κατακόρυφη άνοδο του ενεργειακού κόστους, σημειώνοντας ότι α) απορρόφησε όλη την εξοικονόμηση κόστους που προήλθε από τις μειώσεις αποδοχών στο προσωπικό και β) η Επίλεκτος είναι πιθανόν να διακόψει την παραγωγική της δραστηριότητα σε περίπτωση που δεν αλλάξουν σύντομα τα πράγματα στο συγκεκριμένο μέτωπο.

Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, ο κ. Ευρ. Δοντάς δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί για το ενεργειακό κόστος και τις επιπτώσεις του. Την έντονη δυσφορία τους έχουν εκφράσει κα άλλοι μεγάλοι μηχανικοί όμιλοι της χώρας –μεταξύ των οποίων από ορισμένους κύκλους φέρεται να συγκαταλέγεται και η Βιοχάλκο, μέσω της οποίας υλοποιείται γύρω στο 12% των συνολικών εξαγωγών μας. Προσφάτως, μάλιστα, η θυγατρική του ομίλου, Σιδενόρ, ανακοίνωσε την προσωρινή αναστολή της λειτουργίας του εργοστασίου της στην Μαγνησία, με στόχο την προσαρμογή της παραγωγής στην χαμηλή ζήτηση προϊόντων οικοδομικού χάλυβα.

Χαρακτηριστική της όλης καταστάσεως είναι και η δήλωση του προέδρου της ΕΒΙΚΕΝ (Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας) κ. Κων. Κουκλέλη πως «αν δεν αλλάξουν τα πράγματα στο ζήτημα του ενεργειακού κόστους, τότε θα δούμε την μία εταιρεία μετά την άλλη να κλείνει, με όποιες επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει αυτό στην ελληνική οικονομία».

Ενδεικτικά και μόνον αναφέρουμε ότι μεταξύ των βιομηχανιών που είναι μέλη της ΕΒΙΚΕΝ –άρα εκφράζονται μέσω του κ.Κων.Κουκλέλη– συγκαταλέγονται οι εταιρείες ΑΓΕΤ Ηρακλής, Γιούλα Υφαντουργία, Ελληνικά Λιπάσματα και Χημικά ELFE, Ελληνική Εταιρεία Χάλυβα, ΜΕΛ Μακεδονική Εταιρεία Χάρτου, Τιτάν, Χαλυβουργία Ελλάδος, οι εταιρείες του ομίλου Βιοχάλκο, Χάλυψ Δομικά Υλικά, Χαλυβουργική, Χαρτοποιΐα Κομοτηνής, ΠΑΚΟ Κολιόπουλος και αρκετές άλλες.

Όσο για τους λόγους για τους οποίους η ΕΒΙΚΕΝ –τα μέλη της οποίας αντιπροσωπεύουν το 50% περίπου της εγχώριας βιομηχανικής ζητήσεως ενέργειας– κρούει τον κώδωνα του κινδύνου είναι ότι, πλέον, το κόστος της βιομηχανικής ενέργειας:

*φτάνει το 50% του συνολικού κόστους της παραγωγικής διαδικασίας, ξεπερνώντας το εργατικό κόστος,
*αποτελεί τον κύριο παράγοντα διεθνούς ανταγωνιστικότητος και δυσχεραίνει την πρόσβαση των ελληνικών βιομηχανιών σε αγορές του εξωτερικού,
*οδηγεί σε πλήρη απαξίωση επενδύσεις δισεκατομμυρίων σε βασικό εξοπλισμό και σε εκσυγχρονισμό για την βελτίωση της παραγωγής,
*μπορεί να οδηγήσει άμεσα σε απώλεια θέσεων εργασίας και σε πλήρη αποσύνθεση του δευτερογενούς τομέα,
*κάνει απαγορευτική την απαιτούμενη επιστημονική έρευνα στην παραγωγή για την δημιουργία νέων προϊόντων –εν ολίγοις, υπονομεύει την τόσο αναγκαία για την παραγωγική μας ανανέωση καινοτομία.

Ωστόσο, συνδεδεμένα με το πρόβλημα του κόστους της βιομηχανικής ενέργειας στην Ελλάδα είναι και τα τεκταινόμενα στην Πτολεμαΐδα αναφορικά με την νέα λιγνιτική μονάδα της ΔΕΗ. Πριν λίγες ημέρες για το έργο αυτό υπήρξε εισαγγελική παραγγελία εξετάσεως των όρων της συμβάσεως, με αφορμή περίεργο δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδος. Όπως μάς είπαν παράγοντες της ΔΕΗ, επιχειρηματικά συμφέροντα και εξωθεσμικοί παράγοντες επιδιώκουν να ματαιώσουν μία επένδυση-μαμούθ, της τάξεως των 1,4 δισεκατ. ευρώ, μέσω της οποίας η ΔΕΗ θα αυξήσει την κερδοφορία της και θα διατηρήσει την απασχόληση που σήμερα αντιπροσωπεύει πάνω από 4.000 άτομα.
Παράλληλα, η ενδεχόμενη ματαίωση της επενδύσεως, που είναι γερμανική, θα καταφέρει και τεράστιο πλήγμα στην ελληνική οικονομία σε μία περίοδο όπου ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας ρίχνει όλο το προσωπικό του βάρος για την προσέλκυση επενδύσεων.

Ως φαίνεται, όμως, ο εγχώριος κρατισμός και οι ποικίλες παραφυάδες του δεν θέλουν να δεχθεί η χώρα παραγωγικές επενδύσεις. Δεν θέλουν καμμία μεταρρύθμιση και καμμία προσαρμογή στις παγκοσμίως μεταβαλλόμενες παραγωγικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Τα συμφέροντα και τα εξωθεσμικά κέντρα που εξέθρεψε ο κρατισμός, θέλουν μιαν Ελλάδα ακίνητη –διότι αγνοούν ότι, όσο πιο ακίνητα είναι τα νερά, τόσο φουσκώνουν και τόσο πιο επικίνδυνα γίνονται γι αυτούς που προκάλεσαν την ακινησία.