Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δεν προχωρήσει και σε μορφές πολιτικής ολοκλήρωσης, σε δέκα χρόνια είναι αμφίβολο θα μπορεί να συμμετέχει στις διεθνείς λήψεις αποφάσεων. Και κάποιες χώρες της θα είναι υπονομαρχίες σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον
"Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, αν η ΕΕ δεν προχωρήσει προς την ενίσχυση της πολιτικής της οντότητας, σε δέκα χρόνια δεν θα είναι μόνον πολιτικός νάνος αλλά θα έχει υποστεί και σοβαρή οικονομική ζημιά. Στο G8 δεν θα υπάρχει καμμία ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Έχουμε ανάγκη από περισσότερο Ευρώπη και όχι από λιγότερη. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση των ευρωεκλογών."
του
Θανάση Κάλφα *
Υποψήφιος της Ομάδας Φιλελευθέρων-Δημοκρατών για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρόεδρος της ομάδας αυτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου και στέλεχος του Φλαμανδικού Κόμματος των Φιλελευθέρων στο Βέλγιο, ο Γκυ Βερχοφσταντ, φανατικός ποδηλάτης στις ελεύθερες ώρες του, είναι μία από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές προσωπικότητες και από τους πρωτεργάτες για την δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας. Γνωστό είναι το βιβλίο που συνέγραψε με τον επικεφαλής των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, στο οποίο οι δύο πολιτικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε μία Ευρώπη που ταλαντεύεται, όταν ο κόσμος γύρω της αλλάζει. Στην συνέντευξη που μάς παραχώρησε, ο Βέλγος πρώην πρωθυπουργός –που ήλθε στην Ελλάδα να στηρίξει την Δράση και τον Θεοδ. Σκυλακάκη– λέει τα σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη.
Κύριε πρόεδρε, στην σημερινή φάση της διεθνούς συγκυρίας και μιας γρήγορα μεταβαλλόμενης πραγματικότητας, τί κάνει η Ευρώπη; Πού βρίσκεται;
Πριν απ’ όλα, η ΕΕ πρέπει να αποφασίσει τί θα κάνει με το πολιτικό της μέλλον. Μια τέτοια απόφαση είναι πλέον ζωτική. Παράλληλα, πρέπει να προχωρήσει η τραπεζική ένωση και να ενισχυθεί η οικονομική διάσταση της νομισματικής ένωσης. Στο θέμα της τραπεζικής ένωσης πρέπει να εξάρω την δουλειά που έκανε ο κ. Μισέλ Μπαρνιέ, αρμόδιος Επίτροπος για τα χρηματοοικονομικά θέματα. Στο οικονομικό επίπεδο πρέπει να δημιουργήσουμε νέα θεσμικά όργανα με αμιγώς ευρωπαϊκό χαρακτήρα, τα οποία θα αναλάβουν να συγκεντρώνουν κεφάλαια με προορισμό τους την τόνωση της πραγματικής οικονομίας. Από την άποψη αυτή, πιστεύω ότι η χρηματοδότηση της ΕΕ πρέπει να γίνει υπόθεση των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Αν ο Ευρωπαίος πολίτης δίνει απευθείας τα χρήματά του στην Ένωση, τότε θα ενδιαφέρεται περισσότερο για τον τρόπο που αυτά δαπανώνται.
Σύμφωνα με αυτά που λέτε μπορώ να υποθέσω ότι είστε υπέρ και της χρηματοοικονομικής ένωσης της ΕΕ. Άρα, ποια είναι η θέση σας απέναντι σε μία αγορά ευρωομολόγων;
Έχω ήδη ταχθεί υπέρ και πιστεύω ότι μια τέτοια αγορά μπορεί, με την συνεργασία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, να αποτελέσει σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο. Μόνο που παρόμοια εξέλιξη απαιτεί κοινή δημοσιονομική διαχείριση και στο επίπεδο αυτό η Ευρώπη έχει σοβαρό πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζει με αναποτελεσματικά για την ώρα γιατροσόφια. Υπάρχει κακή διάθεση των χωρών μελών και το θέμα της κοινής δημοσιονομικής διαχείρισης συνεχώς παραπέμπεται στο αύριο.
Αυτή η τακτική δεν είναι βούτυρο στο ψωμί των αγορών και των κερδοσκοπικών τους παιχνιδιών;
Σαφώς και είναι. Και αυτό το ζήσαμε στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης. Το γεγονός ότι η ΕΕ καθυστέρησε να πάρει αποφάσεις και έδωσε έτσι την εντύπωση ότι μία χώρα μέλος της ευρωζώνης θα μπορούσε να την εγκαταλείψει, ήταν λάδι στην φωτιά. Υπήρξε η χειρότερη δυνατή τακτική έναντι των αγορών και γι αυτό η κρίση επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες μέλη. Βέβαια, η διαπίστωση που κάνω δεν απαλλάσσει τις ελληνικές κυβερνήσεις των τεράστιων ευθυνών τους για την πρόκληση της κρίσης. Οι ευρωπαϊκές παλινωδίες δεν αναιρούν ούτε το πελατειακό πολιτικό σύστημα στην χώρα σας, ούτε τις πολιτικοποιημένες τραπεζικές πρακτικές, ούτε βέβαια τον κρατισμό και την διαφθορά του.
Μία δημοσιονομική σύγκλιση είναι εύκολη υπόθεση στις σημερινές συνθήκες ύφεσης στην Ελλάδα και αβεβαιότητες σε άλλες χώρες της ευρωζώνης;
Όχι, δεν είναι απλή. Αυτός είναι και ο λόγος που προτείνω έναν θεσμικό επανασχεδιασμό του ευρωπαϊκού μορφώματος, ώστε μέσα από κοινές πολιτικές δράσεις να καταλήξουμε στα επιθυμητά αποτελέσματα. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, αν η ΕΕ δεν προχωρήσει προς την ενίσχυση της πολιτικής της οντότητας, σε δέκα χρόνια δεν θα είναι μόνον πολιτικός νάνος αλλά θα έχει υποστεί και σοβαρή οικονομική ζημιά. Στο G8 δεν θα υπάρχει καμμία ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Έχουμε ανάγκη από περισσότερο Ευρώπη και όχι από λιγότερη. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση των ευρωεκλογών.
Κατ’ εσάς, η ΕΕ λειτουργεί σωστά;
Θα σάς έλεγα ότι ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα η ΕΕ είναι εντελώς παράλογος. Φανταστείτε να λειτουργούσε η Αμερική χωρίς πρόεδρο χωρίς στρατό, μόνον με περιοδικές συναντήσεις των κυβερνητών των πολιτειών.
* Πρώην συνεργάτης του BBC, αντιπρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων