ΕΝΑΣ «ΑΤΥΧΟΣ» ΝΕΟΣ

Η αλήθεια για τα τραγικά και εξόχως επικίνδυνα γεγονότα του Λονδίνου και πού οδηγεί η συνειδητή διαστρέβλωσή τους ή η αφελέστατη ερμηνεία τους
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Μετά την «προοδευτική» Ελλάδα, το φαινόμενο επεκτείνεται τώρα και στις άλλες δυτικές χώρες. Έτσι, κάθε βία με εγκληματική δραστηριότητα –και με εν ψυχρώ δολοφονία, ακόμα– όλο και περισσότεροι «ειδικοί» και μη την αποδίδουν στην «κακούργα κοινωνία» και στην κοινωνικο-οικονομική κρίση. Και η ανάλυση τελειώνει εκεί. Επίσης, δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι η αστυνομία θα πρέπει να δείχνει ανοχή και κατανόηση σε όλους αυτούς τους «καημένους» νέους που καίνε, λεηλατούν, βιάζουν και δολοφονούν, γιατί η «κακούργα κοινωνία» και ο «άπληστος καπιταλισμός» τούς ωθούν προς παρόμοιες εκδηλώσεις.
Δυστυχώς, για τις «όμορφες ψυχές» που τις διαχέουν και τις προωθούν, αυτού του είδους οι ερμηνείες ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Ας δούμε αρχικά ποιος ήταν ο Μαρκ Ντάγκαν, ο άνθρωπος με το διαμαντένιο δακτυλίδι που έχασε την ζωή του από πυρά αστυνομικών στο Τότενχαμ. Κάτοικος του Broadwater Farm Estate στο Τότενχαμ, ο αποκαλούμενος star-rich Mark, πατέρας τεσσάρων παιδιών, δεν είχε δουλέψει ποτέ στην ζωή του γιατί ως στέλεχος της συμμορίας Tottenham Man Dem κέρδιζε δεκαπλάσια από έναν εξειδικευμένο εργαζόμενο, πουλώντας «προστασία» και ναρκωτικά σε μία ευρύτατη περιοχή 200.000 και πλέον ανθρώπων. Από το 2007, ο Μ.Ντάγκαν δημιούργησε την δική του συμμορία, την Star Gang, η οποία συνεργαζόταν με τους Ζαμαϊκανούς της Tottenham Man Dem και έτσι είχαν υπό τον έλεγχό τους μία περιοχή μισού εκατομμυρίου κατοίκων.

Στην περιοχή αυτή, ο «άτυχος» νέος και η παρέα του ασκούσαν πραγματική τρομοκρατία και στρατολογούσαν νέα παιδιά από ηλικία 10-12 ετών, τα οποία και χρησιμοποιούσαν ως ντήλερς (κοινώς, «βαποράκια») για πωλήσεις ναρκωτικών. Εθισμένοι οι ίδιοι, οι νέοι αυτοί είχαν υποστεί πραγματική πλύση εγκεφάλου από τους «ηγέτες» της συμμορίας και, αν προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις δαγκάνες της, τότε ή θα τους δολοφονούσαν ή θα τους παραμόρφωναν για να «μην το ξανακάνουν». Η επιεικέστερη ποινή ήταν και είναι ο άγριος ξυλοδαρμός. Επίσης, η συμμορία του Μ.Ντάγκαν αποτελούσε και τον πυρήνα των οπαδών χούλιγκαν της ποδοσφαιρικής ομάδας Τότενχαμ.

Ιδού τί δήλωσε στον Άγγλο συγγραφέα Τζων Κινγκ ένα από τα μέλη της συμμορίας και «οπαδός» της Τότενχαμ:

«Κατά κάποιον τρόπο είμαστε αράπηδες. Λευκοί αράπηδες. Λευκά σκουπίδια. Λευκά σκατά. Είμαστε μειοψηφία επειδή δεν ανοιγόμαστε. Λίγοι σε αριθμό. Πιστοί και αφοσιωμένοι. Το ποδόσφαιρο μάς γεμίζει. Αν και η διαφορετικότητά μας στηρίζεται στο μίσος και στον φόβο, είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας και γι αυτό οι καριόλες που μάς έχουν κάτσει στο σβέρκο δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με την πάρτη μας. Έχουμε κοινή φιλοσοφία, μα εμείς την έχουμε πατεντάρει για να μάς ταιριάζει. Είμαστε λίγο απ’ όλα. Δεν έχουμε ταμπέλα. Τα αρχίδια οι πλούσιοι μάς μισούν και οι φτωχοπεινάλες σοσιαλιστές δεν μπορούν να μάς δεχτούν. Είμαστε ευτυχισμένοι με την ζωή μας, δεν χρειαζόμαστε κοινωνικούς λειτουργούς. Κανείς μας δεν ξεπαγιάζει θλιμμένος και μόνος τις νύχτες, γαμημένος απ’ τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, το σεξ ή ο,τιδήποτε άλλο μάς την έχει στημένη για να μάς στείλει. Το κεφάλι μας είναι στη θέση του. Είμαστε κανονικά παιδιά και κουλτούρα μας είναι το ποδόσφαιρο, γιατί είναι μέρος της ζωής μας. Τα πρόβατα και οι λύκοι πάνε στον στρατό, τα γουρούνια γίνονται μπάτσοι, άλλοι προτιμούν να σκοτώνουν τους ανθρώπους με την πολιτική και άλλοι με το χρήμα.

»Όλοι ανήκουν σε μια συμμορία. Έτσι κι εμείς. Όλοι φοράνε κάποιο σήμα. Όπου κι αν κοιτάξεις βλέπεις στολές και η καθεμιά σημαίνει κάτι. Κάτι και τίποτα. Γι αυτό, όταν οι μπάτσοι, οι πολιτικοί και η ανεγκέφαλη κοινή γνώμη δυσανασχετούν για την πορεία στην κεντρική λεωφόρο, τα επεισόδια στα στενά και τους αλήτες που ντροπιάζουν το καλό όνομα της Αγγλίας, εμείς γελάμε στα μούτρα τους. Γελάμε στα μούτρα τους και τους κατουράμε στα μάτια. Δεν είναι αυτό που λες ούτε αυτό που κάνεις, είναι γιατί το λές και γιατί το κάνεις. Αυτό μετράει. Δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να βγουν βόλτα μαζί, να σκοτώσουν τον ίδιον άνθρωπο και να έχουν διαφορετικούς λόγους. Ο ένας θα μπορούσε να είναι σωστός κι ο άλλος λάθος, εξαρτάται από την οπτική του καθενός. Είναι δύσκολο να είσαι υποκειμενικός και ειλικρινής. Ο κόσμος στραβώνει, όπως όταν ζητάς κώλο από μια γκόμενα. Το ίδιο συμβαίνει παντού. Όλοι νομίζουμε πως είμαστε οι σωστοί και οι άλλοι λάθος, αυτό είναι φυσικό, όμως δώσε βάση στα μουνόπανα που ρητορεύουν. Παρόλη τη μόρφωσή τους δεν έχουν ξεκαθαρίσει ούτε τα βασικά».

Από τις παραπάνω αυθεντικότατες δηλώσεις και την πιστή μετάφρασή τους, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του –κάνοντας και τις σχετικές προεκτάσεις στα καθ’ ημάς.